Уйғурчә Муқәддәс Китап җәмийити

«Зифания»

1

¹Бу Зифаниягә Пәрвәрдигардин кәлгән сөздур. Зифания Кушиниң оғли, Куши Гидаляниң оғли, Гидаля Амаряниң оғли, Амаря Хизкияниң оғлидур. Шу вақитта Амонниң оғли Йошия Йәһудийәгә падиша еди.

Пәрвәрдигарниң сорақ күни

²Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«Мән йәр йүзидики һәммә нәрсини сүпүрүп ташлаймән.

³Инсанларни, һайванларни, асмандики қушларни, деңиздики белиқларни һалак қилимән.

Яманларни жиқитимән. Йәр йүзидин инсанларни йоқ қилимән.

Буни Мән Пәрвәрдигар җакалидим.

⁴Мән Йәһудийә вә Йерусалимда яшаватқанларни җазалаш үчүн қол көтиримән.

Илаһ Баалға чоқунидиғанларниң һәммисини йоқ қилимән,

Бутпәрәс роһанийлар һечкимниң есидә қалмайду.

⁵Өгүзләргә чиқивелип, күн, ай вә юлтузларға чоқунидиғанларни,

Маңа сәҗдә қилип, Мениң намимда қәсәм қилған туруп,

Йәнә илаһ Моләкниң нами билән қәсәм қилғанларни һалак қилимән.

⁶Мәндин ваз кәчкән, Мени издимигән,

Мәндин мәслиһәт соримиғанларни йоқ қилимән».

⁷Егимиз Пәрвәрдигарниң алдида җим туруңлар,

Чүнки Пәрвәрдигарниң сорақ күни келидиғанға аз қалди.

У Өз хәлқини қурванлиққа тәйярлап, қурванлиқ қилғучиларни таллиди.

⁸Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«Маңа қурванлиқ қилинидиған күни әмәлдарларни, хан җамаитидикиләрни вә

Ят хәлиқләрниң урпи-адәтлиригә берилгәнләрни җазалаймән.

⁹У күни бутпәрәсләрниң адәтлиридәк босуға атлиғанларни^* вә

Ғоҗайинлириниң өйлиридә

Зораванлиқ вә алдамчилиқ қилғанларни җазалаймән».

¹⁰Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«У күни силәр Белиқ дәрвазисидин жиға авазини,

Шәһәрниң йеңи мәһәллисидин пәрият авазини

Вә тағлардин гүлдүрлигән авазни аңлайсиләр.

¹¹Әй базардики халайиқ, пәрият қилиңлар,

Чүнки пүтүн содигәрләр һалак болиду,

Сетиқчилар йоқитилиду.

¹²У чағда мән Йерусалимни чирақ билән йорутуп, тәкшүрүп чиқимән.

Гунаға петип олтарған бепәрва гунакарларни,

Йәни ‹Худа яхшилиқму қилмайду, яманлиқму қилмайду› дегүчиләрни җазалаймән.

¹³Уларниң мал-дуниялири булаң-талаңға учрайду,

Өйлири харабиликкә айландурулиду.

Улар һечқачан өзлири салған өйләрдә олтиралмайду.

Уларға өз үзүмзарлиғидин чиққан шарапни ичиш несип болмайду».

¹⁴Пәрвәрдигарниң чоң сорақ күниниң келишигә аз қалди,

Аз қалди, у күн наһайити тезла келиду!

У азаплиқ бир күндур!

У чағда әң батур палванму пәрият қилиду!

¹⁵У ғәзәп, дәрт-әләм күнидур,

Харап болидиған, вәйран болидиған күндур,

Қараңғу зулмәт вә қара булутлар қаплайдиған күндур.

¹⁶У бурғилар челинип, чуқан-сүрәнләр селинип,

Мустәһкәм шәһәрләр вә егиз мунариларға һуҗум қилинидиған күндур.

¹⁷Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«Мән инсанларға балаю-апәт әкелип,

Уларни қарғулардәк тәмтилитип маңдуримән.

Чүнки улар Маңа қарши гуна қилди.

Уларниң қанлири жундидәк төкүлүп,

Җәсәтлири чиритилип ташлиниду».

¹⁸Пәрвәрдигарниң ғәзиви кәлгән күни,

Алтун-күмүчлириму уларни қутқузалмайду.

Униң қизғиниш оти пүтүн зиминни көйдүрүп,

Йәр йүзидики һәммә инсанларни дәһшәтлик һалда һалак қилиду.

2

Хәлиқни товва қилишқа мураҗиәт қилиш

¹Әй номуссиз хәлиқ, уйқуңни ач!

²Вақтиңлар самандәк тозуп, бәлгүләнгән вақит йетип кәлмәстә,

Пәрвәрдигарниң ғәзәп оти янмаста,

Униң қәһир-ғәзәп күни йетип кәлмәстә,

Уйқуңни ач!

³Әй Пәрвәрдигарниң әмирлиригә кәмтарлиқ билән қулақ салғучилар,

Пәрвәрдигарни издәңлар!

Адаләтни қоғлишип,

Кәмтар болуңлар.

Пәрвәрдигарниң сорақ күнидә,

Бәлким силәр Пәрвәрдигарниң ғәзивидин қоғдилип қалисиләр.

Исраилниң хошнилириниң һалиға вай

⁴Газа шәһиридә һечким қалмайду,

Ашқилон қақаслишип кетиду.

Ашдодлуқлар чүшкичә қоғлап чиқирилиду.

Әқрон аһалилириму шәһәрдин йилтизи билән қомуруп ташлиниду.

⁵Әй деңиз бойидики киретләр, һалиңларға вай!

Әй Қананда туридиған филистийәликләр,

Пәрвәрдигар силәргә қарши мундақ дәйду:

«Мән силәрни вәйран қилимән,

Бириңларниму қоймай йоқ қилимән».

⁶Деңиз бойидики җайиңлар баяванға айлинип,

Пәқәт малчиларниң кәпилири билән қой қоралирила қалиду.

⁷Йәр-зиминлириңларни аман қалған Йәһуда қәбилисидикиләр егиләйду.

Улар у йәрләрдә қой беқип,

Ашқилондики өйләрдә кечиси ятиду.

Пәрвәрдигар Худа уларниң һалидин хәвәр елип,

Илгирики паравән һаятини әслигә кәлтүриду.

^8-9Қудрәтлик Сәрдар Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«Мән моабларниң мәсқирилири

Вә аммонларниң һақарәтлирини аңлидим.

Улар хәлқимни мәсқирә қилип,

Зиминлирини бесивалидиғанлиғи һәққидә җар салди.

Мән — исраиллар етиқат қилип кәлгән Худа мәңгү моҗутлуғум билән қәсәм қилимәнки,

Моаб җәзмән Содомдәк,

Аммонлар Гоморадәк вәйран болиду.

Уларниң йәрлирини шор вә чеқир тикән бесип,

Мәңгүлүк чөл-баяванға айлиниду.

Аман қалған хәлқим уларни булаң-талаң қилип,

Зиминлирини бесивалиду».

¹⁰Моаб вә аммонлар тәкәббурлишип,

Қудрәтлик Сәрдар Пәрвәрдигарниң хәлқини мәсқирә қилип, һақарәтлиди.

Шуниң үчүн улар җазасини тартиду.

¹¹Пәрвәрдигар уларни алақзадә қиливетиду.

У дуниядики сахта илаһларни йоқитиду.

Андин дуниядики һәрбир хәлиқ өз йеридә Униңға ибадәт қилиду.

¹²Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«Әй кушлар,^* силәрму урушта өлисиләр».

¹³Пәрвәрдигар шималдики Ассурийәгә қарши қол көтирип,

Нинәви шәһирини қақас чөл-баяванға айландуруветиду.

¹⁴У йәр кала, қой вә һәрхил һайванларниң макани болуп қалиду.

Харабиликләрдики түврүкләрни һуқушлар макан қилип,

Деризилиридә һувлишиду.

Қарғилар босуғиларда қақилдишиду.

Имарәтләрниң кедир яғачлири қомурулуп кетиду.

¹⁵Бу шәһәрниң ақивити мана мошундақ болиду.

Бу шәһәр: «Мән бүйүк шәһәрдурмән, мениң тәңдишим йоқтур», дәп махтинип,

Өзини хатирҗәм һис қилиду,

Бирақ у қақаслишип, явайи һайванларниң маканиға айлиниду.

У йәрдин өткән-кәчкәнләр қоллирини шилтишип, мәсқирә қилишиду.

3

Йерусалим шәһириниң гуналири

¹Худаға вапасиз, бузулған вә зулумға толған Йерусалимниң һалиға вай!

²У һечкимгә бойсунмиди.

Һечкимниң тәрбийисини қобул қилмиди.

У Пәрвәрдигарға таянмиди,

Худаға йеқинлашмиди.

³Униң әмәлдарлири һөкиригән ширларға охшайду;

Сорақчилири бир тал сүйәкниму әтигә қалдурмайдиған ач бөриләрдәктур.

⁴Пәйғәмбәрлири тәкәббур, һелигәрдур.

Роһанийлири ибадәтханини булғап,

Худаниң қанунини дәпсәндә қилиду.

⁵Пәрвәрдигар йәнила адаләтликтур, Йерусалим билән биллидур.

У адаләтсиз ишларни һәргиз қилмайду.

Һәр күни һәқиқәтни үзүлдүрмәй намайән қилсиму,

Лекин адаләтсизләр номус қилмайду.

⁶Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«Ят хәлиқләрни йоқаттим,

Уларниң шәһәр вә сепил мунарилирини гумран қилдим.

У йәрдин һечким өтмәйдиған болди.

Уларниң шәһәрлирини харабигә айландурдум.

Кочилирини чөлләштүрүп, һечкимни қалдурмидим.

⁷У чағда ‹Хәлқим чоқум Мәндин әйминип тәрбийәмни қобул қилиду.

Шундақ болғанда, бәкиткиним бойичә уларниң туралғулирини вәйран қилишимниң зөрүрийити қалмайду›,

дәп ойлиған едим.

Лекин улар яман ишларға техиму мәптун болуп қалди».

⁸Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«Әнди Мени күтүңлар,

Мениң сорақ күнүмни күтүңлар!

Мән һәммә әлләр вә хәлиқләрни жиғип,

Уларға қәһир-ғәзивимни чечиш қарариға кәлдим.

Пүтүн дуния ғәзәп отум билән вәйран қилиниду».

Йерусалимниң қутқузулуши

⁹«Кейин пүтүн хәлиқләрниң Маңа бир нийәттә ибадәт қилип,

Бирликтә хизмәт қилиши үчүн,

Уларниң еғизлирини паклаймән.

¹⁰Тарқитиветилгән хәлқим Куш дәриялириниң қарши қирғақлиридин келип,

Маңа һәдийә тәғдим қилиду.

¹¹Әй хәлқим,

У чағда силәрниң Мәндин йүз өрүгүнүңлар үчүн

Номус қилишиңларниң һаҗити қалмайду.

Чүнки Мән ичиңлардики тәкәббур вә һакавурларни йоқитимән.

Силәр Мениң муқәддәс теғимда қайта чоңчилиқ қилмайсиләр.

¹²Мән ичиңлардики кәмтар вә мулайим кишиләрни қалдуримән.

Улар Мениң намимдин паналиқ издәйду.

¹³Һаят қалған исраиллар,

Яман ишларни қилмайду,

Ялған сөзлимәйду,

Алдамчилиқ қилмайду.

Улар йәп-ичип, хатирҗәм яшайду,

Һечким уларни қорқутмайду».

Хошаллиқ мунаҗити

¹⁴Әй Сион қизи^*, тәнтәнә қил, әй Исраил, чуқан сал!

Әй Йерусалим қизи, хошаллиққа чөм!

¹⁵Пәрвәрдигар сени җазалаштин янди!

У сениң дүшмәнлириңни қоғлап чиқарди.

Пәрвәрдигар — Исраилниң Падишаси

Сән билән биллидур,

Сениң әнди бала-қазадин қорқушуң һаҗәтсиздур.

¹⁶Шу күни Йерусалимға мундақ дейилиду:

«Әй Сион, қорқма!

Қоллириң бошишип кәтмисун,

¹⁷Пәрвәрдигариң Худа сән билән биллидур,

У қудрәтлик Қутқазғучидур.

У сәндин хошал болуп, тәнтәнә қилиду.

У муһәббити билән саңа тәсәлла бериду.

У сәндин шатлинип, нахша ейтиду».

¹⁸Пәрвәрдигар мундақ дәйду:

«Силәр һейт қилалмиғанлиғиңлардин мәйүсләнгән едиңлар,

Силәрни әнди жиғип, номуста қалдурмаймән.

¹⁹Шу чағда Мән силәргә зулум салғанларниң һәммисини җазалаймән.

Аҗизларни қутқузуп,

Сүргүндикиләрни жиғимән.

Уларниң номусини шәрәпкә айландуруп,

Намини пүтүн дунияға тарқитимән.

²⁰У чағда Мән силәрни жиғип,

Жутуңларға апиримән.

Униңдин кейин, даңқиңларни пүтүн дунияға тарқитимән.

Силәрни қайта гүлләндүрүп, мәдһийә вә шан-шәрәпкә сазавәр қилимән».