Уйғурчә Муқәддәс Китап җәмийити

Вәһийләр

1

¹Мәзкүр китап Әйса Мәсиһниң аянидур. Худа йеқин кәлгүсидә йүз бериши муқәррәр болған вақиәләрни Өз хизмәткарлириға көрситиш үчүн, Әйса Мәсиһкә бу аянни бәрди. Мәсиһ буни Өз периш­тәси арқилиқ хизмәткари Юһаннаға аян қилди. ²Юһанна Худаниң Сөзи — Әйса Мәсиһ бәргән гувалиққа, көргәнлириниң һәммисигә гувалиқ бәрди. ³Бу пәйғәмбәрлик сөзләрни оқуп бәргән вә уни аңлап әмәл қилғанлар нәқәдәр бәхитлик! Чүнки бу ишларниң әмәлгә ашидиған вақти йеқиндур.

Юһаннаниң йәттә мәсиһийләр җамаитигә салам йоллиши

⁴Мәнки Юһаннадин Асия өлкисидики йәттә мәсиһийләр җамаи­тигә салам! Һазир вә әзәлдин Бар Болған һәм кәлгүсидә Кәлгүчидин, Униң тәхтиниң алдидики йәттә роһтин,^{* 5}садиқ Гувачи, өлүмдин тунҗа Тирилгүчи, дуния падишалириниң Һөкүмрани болған Әйса Мәсиһтин силәргә меһир-шәпқәт вә аманлиқ болғай.

У бизни сөйди, Өз қени билән бизни гуналиримиздин азат қилди, ⁶бизни бир падишалиқ қилип уюштуруп, Өз Атиси Худаниң хизмити­дики роһаний қилди. Барлиқ шан-шәрәп вә күч-қудрәт Униңға мәңгү мәнсүп болғай, амин!

⁷Мана У булутлар үстидә кәлмәктә. Һәммә көзләр, һәтта Униң тенини нәйзилигәнләрму Уни көриду. Йәр йүзидики пүткүл хәлиқләр Униң үчүн һаза тутиду. Бу иш җәзмән болиду, амин!

⁸Пәрвәрдигар Худа дәйдуки: «Баш вә Ахир Өзәмдурмән. Һазир вә әзәлдин Бар Болған һәм Мәңгү Бар Болғучимән, шундақла һәммигә қадирдурмән».

Тирилгән Мәсиһниң Юһаннаға көрүнүши

⁹Мән қериндишиңлар Юһаннамән. Биз Әйса Мәсиһкә мәнсүп болғанлиғимиз үчүн азап-оқубәткә, Худаниң Падишалиғиға вә сәвир-тақәткә ортақмиз. Худаниң Сөзи вә Әйса Мәсиһниң қилған гували­ғини тарқатқанлиғим үчүн, бир мәзгил Патмос арилида мәһбус болуп туруп қалғандим. ¹⁰Рәббимизниң күнидә^* Муқәддәс Роһниң мени илкигә елиши билән, кәйнимдин кәлгән канай авазиға охшап кетидиған үнлүк бир авазни аңлидим. ¹¹Бу аваз: «Көридиғанлириңни китап қилип яз вә уни йәттә мәсиһийләр җамаитигә, йәни Әфәс, Измир, Пәргама, Тиятира, Сардис, Филаделфийә вә Лаодикия шәһәр­ли­ригә әвәт», дегән еди.

¹²Маңа сөзлигүчини көрүш үчүн кәйнимгә бурулдум. Бурулғинимда, көзүмгә йәттә алтун чирақдан ¹³вә уларниң оттурисида учисидики тони ошуғиғичә чүшүп туридиған, көксигә алтун бәлбағ бағлиған Инсан Оғлиға охшайдиған Бири көрүнди. ¹⁴Униң чечи ақ жуң вә қардәк аппақ еди. Көзлири гоя ялқунлап турған оттәк еди. ¹⁵Путлири очақта тавлинип пақириған мисқа охшатти, авази шақирап еқиватқан суниң шавқунидәк еди. ¹⁶У оң қолида йәттә юлтуз тутқан болуп, ағзи­дин икки бислиқ өткүр бир қилич чиқип туратти. Чирайи худди чиңқи чүш вақтидики қуяштәк парлақ еди.

¹⁷Уни көргинимдә, айиғиға өлүктәк жиқилдим. У оң қолини учамға қоюп мундақ деди:

— Қорқма, Тунҗа вә Ахирқи Мән болимән. ¹⁸Һаят болғучи Өзәмдур­мән. Мән өлгән едим, лекин әнди мәңгү һаят яшаймән. Өлүм вә өлүкләр дияриниң ачқучи Мениң қолумда. ¹⁹Шуниң үчүн көргәнли­риңни, йәни һазир болуватқан вә кәлгүсидә болидиған ишларни йезип қалдур. ²⁰Йәттә алтун чирақдан вә сән оң қолумда көргән йәттә юлтузниң сириға кәлсәк, йәттә юлтуз йәттә мәсиһийләр җамаитиниң периштәлири. Йәттә чирақдан болса, йәттә җамаәттур.

2

Әфәстики мәсиһийләр җамаитигә йезилған хәт

¹— Әфәстики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә^* мундақ яз:

«Оң қолида йәттә юлтузни тутуп, йәттә алтун чирақданниң оттурисида Маңғучи мундақ дәйду: ²Сениң әмәлиятиңни, тириш­чан­­лиғиңни, сәвир-тақитиңни билимән. Яман адәмләрниң қилмиш­лириға чидап туралмайдиғанлиғиңни, әлчи болмисиму өзлирини әлчи, дәп ативалғанларни синап, уларниң сахтилиғини тонуғанли­ғиң­ниму билимән. ³Шундақ, сән сәвир-тақәт қилдиң, Маңа ишәнгән­лигиң сәвәвидин келип чиққан җапа-мәшәқәткә бәрдашлиқ бәрдиң вә һармидиң. ⁴Лекин саңа бир наразилиғим барки, у болсиму меһир-муһәббитиң дәсләпкидин суслашти. ⁵Шуниң үчүн қанчилик һаләткә чүшүп қалғанлиғиңға нәзәр сал! Товва қил вә дәсләпки әмәлиятиңни әслигә кәлтүр. Әгәр товва қилмисаң, Мән келип чирақданиңни орнидин елип кетимән. ⁶Бирақ сениң бир артуқчилиғиң барки, у болсиму, сәнму Маңа охшаш Николас^* тәрәпдарлириниң қилмиш­лиридин нәпрәтләндиң.

⁷Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңда чиң тут! Ғалибә қилғучиларға Худаниң җәннитидики һаятлиқ дәриғиниң мевилирини йейиш һоқуқини беримән».

Измирдики мәсиһийләр җамаитигә йезилған хәт

⁸— Измирдики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз:

«Тунҗа вә Ахирқи, өлүп Тирилгүчи мундақ дәйду: ⁹Сениң азап-оқубәтлириңни вә намратлиғиңни билимән, лекин әмәлиятта сән бай. Өзлирини йәһудий дәвалғанларниң төһмәтлирини билимән. Әмәлиятта улар йәһудий әмәс, бәлки шәйтанниң груһиди­киләрдур. ¹⁰Кәлгүсидә чекидиған азап-оқубәтләрдин қорқма. Билип қойғин­ки, шәйтан араңлардин бәзиләрни йеқинда зинданға ташлитип синимақчи. Силәр он күнгичә қийнилисиләр. Таки өлгичә Маңа садиқ бол. Шу чағда Мән саңа һаятлиқ таҗини кийдүримән.

¹¹Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңда чиң тут. Ғалибә қилғучилар иккинчи өлүмниң зийиниға һәргиз учримайду».

Пәргамадики мәсиһийләр җамаитигә йезилған хәт

¹²— Пәргамадики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз:

«Икки бислиқ өткүр қиличи бар Болғучи мундақ дәйду: ¹³Сениң шәйтанниң тәхти орунлашқан йәрдә туридиғанлиғиңни билимән. Шундақтиму сән Мениң намимға садиқ болуп кәлдиң. Һәтта араңдики ишәнчлик гувачим Антипа мошу шәйтанниң мака­нида өлтүрүлгән күнләрдиму Маңа ишәнгәнлигиңни инкар қилмидиң. ¹⁴Лекин саңа бир наразилиғим бар, бу болсиму араң­ларда Билъамниң тәлимигә әгәшкәнләр болмақта. Билъам Балақ дегән адәмгә исраилларни бутқа атап нәзир қилинған гөшни йейиш вә җинсий әхлақсизлиқ қилишқа аздурушни үгәткән еди. ¹⁵Шуниңға охшаш, силәрниң араңларда Николас тәрәп­дар­ли­ри­ниң тәлимигә әгәшкәнләрму бар. ¹⁶Шуниң үчүн товва қил. Ундақ қилмисаң, йениңға дәрһал берип, ағзимдики қиличим билән саңа зәрбә беримән.

¹⁷Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңда чиң тут. Ғалибә қилғучиларға сақлақлиқ маннидин^* беримән. Уларға йәнә бирдин ақ таш вә бу ташларниң үстигә йезилған йеңи бир исимни, йәни буни қобул қилғучилардин башқа һеч ким билмәй­диған бир исимни беримән».

Тиятирадики мәсиһийләр җамаитигә йезилған хәт

¹⁸— Тиятирадики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз:

«Худаниң көзлири ялқунлиған отқа вә путлири пақирақ мисқа охшайдиған Оғли мундақ дәйду: ¹⁹Сениң әмәлиятиңни, меһир-муһәббитиңни, ишәнчиңни, әҗриңни вә сәвир-тақитиңни били­мән. Һазирқи әмәлиятиңниң дәсләпки әмәлиятиңдин ешип чүшүват­қан­лиғиниму билимән. ²⁰Лекин саңа бир наразилиғим бар, у болсиму өзини пәйғәмбәр дәп тонуштурған Изабел исимлиқ аялға йол қоюватисән. Бу аял хәлқимгә тәлим берип, уларни җинсий әхлақсизлиқ қилишқа вә бутқа атап нәзир қилинған гөшни йейишкә аздурмақта. ²¹Мән униң товва қилиши үчүн пурсәт бәргән едим, лекин у җинсий әхлақсизлиғиға товва қилишни халимиди. ²²Әнди уни еғир кесәл қилип ятқузуветимән. Униң билән җинсий әхлақсизлиқ қилғанлар қилмишлириға товва қилмиса, уларниму еғир азапқа муптила қилимән. ²³Униң пәрзәнт­лирини әҗәллик кесәл билән һалак қилимән. У чағда пүткүл мәсиһийләр җамаәтлиригә кишиләрниң ой-пикри вә қәлбини яхши билгүчиниң Өзәм екәнлигимни билдүримән һәм һәр бириңларға қилған әмәлиятиңларға яриша яндуримән.

^24-25Лекин Тиятирадики бу тәлимни қобул қилмиған вә шәйтан­ниң аталмиш «чоңқур сирлирини» үгәнмигән силәргә шуни ейти­мән­ки: өзәңларда бар болғанни Мән кәлгичә чиң сақлаңлар. Силәргә буниңдин башқа тәләп қоймаймән. ²⁶Ким ғалибә қилса, йәни әмирлиримгә ахирғичә әмәл қилса, униңға пүткүл хәлиқләргә һаким болуш һоқуқини беримән. ²⁷Мана бу Атам Маңа бәргән һоқуққа охшаш һоқуқтур. Зәбурда йезилғандәк:

«У уларни^* төмүр калтәк билән башқуруп,

Сапал қачиларни уруп чаққандәк тар-мар қилиду».

²⁸Ғалибә қилғучиларға йәнә таң юлтузини ата қилимән. ²⁹Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңларда чиң тутуңлар!»

3

Сардистики мәсиһийләр җамаитигә йезилған хәт

¹— Сардистики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз:

«Худаниң йәттә роһиға вә йәттә юлтузға егә Болғучи мундақ дәйду: Сениң әмәлиятиңни билимән. Һаят җамаәт, дәп нам елипсән, лекин өлүксән. ²Шуңа уйқаңни ечип, кичиккинә һәм йоқап кетиш алдида турған етиқадиңни күчәйт. Чүнки Худайим алдида әмәлия­тиңниң техи түгәл әмәслигини билдим. ³Шуниң үчүн аңлиған вә қобул қилған тәлимләрни есиңдә тут. Уларға әмәл қил, товва қил. Әгәр ойғанмисаң, Мениң келишим саңа худди оғриниң күтүлмигән вақитта кәлгинидәк туюқсиз билиниду. Мениң келидиған вақит-саатимни һәргиз биләлмәйсән.

⁴Лекин араңларда өзлиригә дағ тәккүзмигән йәнә бир нәччиси бар. Улар ақ тон кийип, Мән билән биллә туриду. Чүнки улар буниңға лайиқтур. ⁵Ғалибә қилғучилар мана шундақ ақ тон кийиду. Уларниң намини һаятлиқ дәптиридин һәргиз өчүрмәймән. Улар­ниң намини Атам Худаниң вә Униң периштәлири­ниң алдида очуқ етирап қилимән. ⁶Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлири­ни қулиғиңларда чиң тутуңлар!»

Филаделфийәдики мәсиһийләр җамаитигә йезилған хәт

⁷— Филаделфийәдики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мун­дақ яз:

«Муқәддәс вә Ишәнчлик, қолида Давутниң ачқучи^* болған, ишикни ачсам һеч ким япалмайду, япсам һеч ким ачалмайду, дегүчи мундақ дәйду: ⁸Сениң әмәлиятиңни билимән. Күчүң аҗиз болсиму, тәлимимгә әмәл қилдиң вә намимни инкар қилмидиң. Шуниң үчүн алдиңда һеч ким япалмайдиған бир ишикни ечип қойдум. ⁹Қара, шәйтан груһидикиләргә, өзлирини йәһудий дәп атавалған, әмәлиятта йәһудий әмәс алдамчиларни шундақ ақивәткә қалдуримәнки, улар келип сениң айиғиңға жиқилиду вә Мениң сени яхши көридиғанлиғимни көриду. ¹⁰Бәрдашлиқ бериш һәққидики әмримгә әмәл қилғанлиғиң үчүн, бу дуниядики инсанларни синаш мәхситидә пүтүн йәр йүзигә балаю-апәт чүшири­лидиған вақитта сени униңдин қоғдап қалимән.

¹¹Туюқсиз келимән. Таҗиңни башқиларниң тартивалмаслиғи үчүн, өзәңдә бар болғанни чиң сақла. ¹²Ғалибә қилғучини Худаниң ибадәтханисиға түврүк қилимән. Бундақ адәм у йәрдин әсла кәтмәйду. Униң вуҗудиға Худайимниң намини, Худайимниң шәһириниң намини, йәни асмандин — Худаниң йенидин чүшиди­ған йеңи Йерусалимниң намини вә Мениң йеңи намимни язимән. ¹³Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиңларда чиң тутуңлар!»

Лаодикиядики мәсиһийләр җамаитигә йезилған хәт

¹⁴— Лаодикиядики мәсиһийләр җамаитиниң периштәсигә мундақ яз:

«Амин Аталғучи,^* йәни садиқ вә ишәнчлик Гувачи, Худа яратқан мәвҗудатларниң Мәнбәси мундақ дәйду: ¹⁵Сениң әмәлиятиңни билимән. Сән ишәнчтә соғму әмәс, қизғинму әмәс. Йә соғ, йә қизғин болсаңчу кашки. ¹⁶Сән йә соғ, йә қизғин әмәс, бәлки илман судәк болғанлиғиң үчүн, сени ағзимдин түкүрүп чиқириветимән. ¹⁷Баймән, баяшәтликтә яшаватимән, һеч нәрсигә һаҗәт әмәсмән, дәйсән. Лекин бечарә, ечинишлиқ, намрат, кор вә ялиңач екәнли­гиңни билмәйсән. ¹⁸Шуңа бай болушуң үчүн от билән тавланған алтун, ялиңачлиқ әйивиңни йепишиң үчүн кийидиған ақ кийим-кечәк, көрүшүң үчүн көзлириңгә сүртидиған мәлһәм­ләрни Мәндин сетивелишиңни тәвсийә қилимән. ¹⁹Мән өзәм яхши көридиған кишиләрниң һәммисини әйивини көрситип тәрбийи­ләймән. Шуниң үчүн қизғин болуп, гуналириңға товва қил. ²⁰Қара, Мән һазир ишик алдида туруп, ишикни қеқиватимән. Әгәр бири авазим­ни аңлап ишикни ачса, униң йениға киримән. Мән униң билән, уму Мән билән биллә ғизалиниду. ²¹Мән ғалибә қилип, Атам­ниң тәхтидә Униң билән биллә олтардим. Шуниң үчүн Мәнму ғалибә қилғучи­ларға тәхтимдә Мән билән биргә олтириш һоқуқини беримән. ²²Муқәддәс Роһниң җамаәтләргә дегәнлирини қулиғиң­ларда чиң тутуңлар!»

4

Асмандики ибадәт

¹Андин асманда очуқ бир ишикни көрдүм. Мән бурун аңлиған канай авазиға охшап кетидиған аваз: «Бу яққа чиқ, саңа буниңдин кейин йүз бериши муқәррәр болған вақиәләрни көрситәй», деди. ²Муқәддәс Роһниң мени дәрһал илкигә елиши билән асманда бир тәхт вә униңда олтарған Бирини көрдүм. ³Тәхттә Олтарғучиниң қияпити йешил қашташ вә қизил кварцқа охшатти. Зумрәтни әслитидиған бир һасан-һүсән тәхтни орап туратти. ⁴Тәхтниң әтрапида йәнә жигирмә төрт тәхт бар еди. Тәхтләрдә башлириға алтун таҗа кийгән, ақ тонға оранған жигирмә төрт йетәкчи олтиратти. ⁵Тәхттин чақмақлар чеқип, гүлдүрмоминиң гүлдүр-қараслири аңлинип туратти. Тәхтниң алдида ялқунлап турған йәттә мәшъәл бар еди. Булар Худаниң йәттә роһи еди. ⁶Тәхтниң алдида йәнә худди хрустальдәк пақирап туридиған, әйнәктәк сүзүк деңизға охшайдиған бир нәрсә бар еди. Тәхтниң һәр бир тәрипиниң оттура қисмида алди вә кәйнидә нурғун көзлири бар төрт тирик мәхлуқ туратти. ⁷Биринчи мәхлуқ ширға, иккинчи мәхлуқ буқиға охшатти. Үчинчи мәхлуқниң йүзи адәмниң чирайиға охшатти. Төртинчи мәхлуқ учуватқан бүркүткә охшатти. ⁸Төрт тирик мәхлуқниң һәр бириниң алтидин қанити бар болуп, уларниң пүтүн бәдини, һәтта қанат астиму көзләр билән толған еди. Улар кечә-күндүз тинмай мундақ дейишәтти:

«Муқәддәс, муқәддәс, муқәддәстур,

Әзәлдин бар болған, һазирму бар һәм кәлгүсидә Кәлгүчи

Һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа!»

⁹Тирик мәхлуқлар тәхттә олтарған әбәдил-әбәт Һаят Болғучини улуқлап, Униңға һөрмәт вә тәшәккүр изһар қилғинида, ¹⁰жигирмә төрт йетәкчи әбәдил-әбәт яшайдиған тәхттә Олтарғучиниң айиғиға баш қоюп сәҗдә қилатти. Таҗилирини тәхтниң алдиға қоюшуп, мундақ дейишәтти:

¹¹«Пәрвәрдигаримиз вә Худайимиз!

Шан-шәрәп, һөрмәт вә қудрәткә лайиқсән.

Чүнки һәммини Сән яраттиң. Һәммә нәрсә хаһишиң билән яритилип вуҗутқа кәлди».

5

Қозиниң орам язмини қолиға елиши

¹Андин тәхттә Олтарғучиниң оң қолида һәр икки йүзигә хәт йезилған вә йәттә тамға билән печәтләнгән бир орам язмини көрдүм. ²Жуқури аваз билән: «Орам язма вә печәтләрни ечишқа ким лайиқтур?» дәп вақириған күчлүк бир периштәниму көрдүм. ³Лекин нә асманда, нә йәр йүзидә, нә йәр астида орам язмини ечип оқалайдиған бирәрси чиқмиди. ⁴Орам язмини ечиш вә оқушқа лайиқ бирәрси чиқмиғачқа, қаттиқ жиғлавәттим. ⁵Буниң билән йетәкчиләрдин бири маңа:

— Жиғлима! Қара, Йәһуда қәбилисидин кәлгән Шир — Давутниң Нотиси^* ғалибә қилди. Орам язмини вә униң йәттә печитини ечиш­қа У қадир, — деди.

⁶Андин бир Қозиниң йетәкчиләр қоршап турған тәхт билән тирик мәхлуқларниң арилиғида турғанлиғини көрдүм. Қаримаққа, У бурун боғузланғандәк қилатти. Қозиниң йәттә мүңгүзи вә йәттә көзи бар болуп, бу көзләр Худаниң пүткүл дунияға әвәткән йәттә Роһи еди. ⁷Қоза берип, тәхттә Олтарғучиниң оң қолидин орам язмини алди. ⁸Язмини алғанда, төрт тирик мәхлуқ вә жигирмә төрт йетәкчи Униң айиғиға баш қойди. Уларниң һәр бириниң қолида чилтар^* вә исриқ билән толған алтун тавақ бар еди. Бу исриқ Худаниң муқәддәс хәлқиниң дуалири еди. ⁹Улар йеңи бир қошақ ейтишти:

«Орам язмини елишқа

Вә печәтләрни ечишқа лайиқсән.

Чүнки боғузландиң

Вә һәр қәбилидин, һәр тилдин,

Һәр милләттин, һәр хәлиқтин болған инсанларни

Өз қениң төләми билән Худаға мәнсүп қилдиң.

¹⁰Уларни бир падишалиқ қилип уюштуруп,

Худайимизниң хизмитидики роһаний қилдиң.

Улар йәр йүзидә һөкүм сүргүси».

¹¹Андин тәхтниң, тирик мәхлуқларниң вә йетәкчиләрниң әтрапида миңлиған, он миңлиған периштәләрни көрдүм вә уларниң авазлирини аңлидим. ¹²Улар үнлүк аваз билән мундақ дейишәтти:

«Боғузланған Қоза

Қудрәт, байлиқ, даналиқ, күч-қувәт,

Һөрмәт, шан-шәрәп вә мәдһийигә лайиқтур».

¹³Мән йәнә асман, йәр йүзи, йәр асти, деңизлар вә каинаттики пүтүн җанлиқларниң:

«Мәдһийә, һөрмәт, шан-шәрәп вә қудрәт,

Тәхттә Олтарғучиға вә Қозиға мәңгү мәнсүп болсун!» дегинини аңлидим.

¹⁴Төрт тирик мәхлуқ «Амин!» дәп җавап қайтуратти, йетәкчиләр йәргә баш қоюп, тәхттә Олтарғучиға вә Қозиға сәҗдә қилатти.

6

Қозиниң алтә печәтни ечиши

¹Андин Қозиниң йәттә печәтниң биринчисини ачқанлиғини көрдүм. Шу чағда төрт тирик мәхлуқтин бириниң гүлдүрмо­мидәк аваз билән: «Кәл!» дегинини аңлидим. ²Қариведим, бир ақ атни көрдүм. Атқа мингүчиниң қолида бир оқ-я бар еди. Униңға бир таҗа берилди. У ғалибә қилғучи сүпитидә ғалибә қучуш үчүн җәңгә атланди.

³Қоза иккинчи печәтни ачқанда, иккинчи мәхлуқниң: «Кәл!» дегинини аңлидим. ⁴У чағда йәнә бир ат оттуриға чиқти, униң рәңги қизил еди. Атқа мингүчигә йәр йүзидики течлиқни елип кетиш вә инсанларни өз ара қирғинчилиққа селиш һоқуқи берилди. Униңға йәнә чоң бир қилич берилди.

⁵Қоза үчинчи печәтни ачқанда, үчинчи мәхлуқниң: «Кәл!» дегинини аңлидим. Қариведим, бир қара атни көрдүм. Атқа мингүчиниң қолида бир тараза бар еди. ⁶Төрт тирик мәхлуқниң арисидин: «Бир күнлүк иш һәққи үчүн пәқәт бир тавақ буғдай яки болмиса үч тавақ арпила берилиду. Зәйтун дәриғи билән үзүм ғолиға тәгмә!» дегәндәк бир авазни аңлидим.

⁷Қоза төртинчи печәтни ачқанда, төртинчи мәхлуқниң: «Кәл!» дегән авазини аңлидим. ⁸Қариведим, бир татираң атни көрдүм. Атқа мингүчиниң исми «Өлүм» еди. Униң кәйнидин өлүкләр дияри әгишип келивататти. Буларға йәр йүзиниң төрттин биригә һөкүм­ранлиқ қилип, қилич, ачарчилиқ, ваба вә йәр йүзидики жиртқуч һайванлар арқилиқ адәм өлтүрүш һоқуқи берилди.

⁹Қоза бәшинчи печәтни ачқанда, Худаниң сөзини йәткүзгәнлиги вә бәргән гувалиғи сәвәвидин өлтүрүлгәнләрниң җанлирини қурван­лиқ суписиниң тегидә көрдүм. ¹⁰Улар қаттиқ аваз билән чуқан селишип: «Муқәддәс вә ишәнчлик Егимиз! Йәр йүзидә яшаватқан инсанларни қачан сорақ қилип, улардин қенимизниң интиқамини елип берисән?» дейишәтти. ¹¹Уларниң һәр биригә бирдин ақ тон берилгән болуп, Худаға хизмәт қилған өзлиригә охшаш өлтүрүлиди­ған мәсиһий қериндашлириниң сани тошқичә азғинә вақит күтүши тәләп қилинған еди. ¹²Андин Қозиниң алтинчи печәтни ачқанлиғини көрдүм. Бу вақитта зимин қаттиқ тәвринип, қуяш худди қап-қара көмүрниң, ай болса қанниң рәңгигә кирди. ¹³Әнҗир дәриғиниң қаттиқ боранда силкинишидин тоң әнҗирләр йәргә төкүлгәндәк, асмандики юлтуз­ларму йәр йүзигә төкүлди. ¹⁴Асман худди орам язмидәк орилип ғайип болди, пүткүл тағлар вә араллар орнидин йөткәлди. ¹⁵Дунияниң падиша­лири, һөкүмранлири, сәрдарлири, байлири, һоқуқдарлири, қуллири вә әркин адәмлириниң һәммиси өңкүрләргә вә тағларниң төшүклиригә йошурунди. ¹⁶Улар тағ-даван­ларға мундақ дәп җар салди: «Үстимизгә чүшүңлар! Бизни тәхттә Олтарғучи­ниң йүзидин вә Қозиниң ғәзивидин тосап қелиңлар! ¹⁷Чүнки уларниң ғәзиви тутқан дәһшәтлик күн кәлди. Униңға кимму бәрдашлиқ берәлисун?»

7

Тамғиланған 144000 киши

¹Униңдин кейин йәр йүзиниң төрт булуңида турған төрт периштәни көрдүм. Улар қуруқлуқ, деңиз һәм дәл-дәрәқләрни боран урмаслиғи үчүн, йәр йүзиниң төрт тәрипидин келидиған боранни тизгинләп туратти. ²Мәңгү һаят Худаниң тамғисини елип күн чиқиштин кәлгән башқа бир периштәниму көрдүм. У қаттиқ аваз билән қуруқлуқ вә деңизларни бузуп ташлаш һоқуқи берилгән әшу төрт периштәгә: ³«Биз Худаниң хизмәткарлириниң пешанисигә тамға басқичә, қуруқлуқ, деңиз вә дәл-дәрәқләрни бузуп ташлимаң­лар», дәп вақириди. ⁴Андин мән тамғиланғанларниң санини аңлидим. Исраилларниң пүтүн қәбилилиридин 144000 киши, йәни:

⁵Йәһуда қәбилисидин 12000 киши,

Рубен қәбилисидин 12000 киши,

Гад қәбилисидин 12000 киши,

⁶Ашер қәбилисидин 12000 киши,

Нафтали қәбилисидин 12000 киши,

Манассә қәбилисидин 12000 киши,

⁷Шимон қәбилисидин 12000 киши,

Лавий қәбилисидин 12000 киши,

Иссакар қәбилисидин 12000 киши,

⁸Зәбулун қәбилисидин 12000 киши,

Йүсүп қәбилисидин 12000 киши,

Бинямин қәбилисидин 12000 киши тамғиланған еди.

Ақ кийимлик халайиқ

⁹Андин һәр хәлиқ, һәр қәбилә, һәр милләттин болған, һәр хил тилларда сөзлишидиған санап түгәткүсиз зор бир топ халайиқниң тәхтниң вә Қозиниң алдида турғанлиғини көрдүм. Уларниң һәммиси ақ тон кийгән болуп, қоллирида хорма шахлири тутқан еди. ¹⁰Улар үнлүк аваз билән: «Ниҗатлиқ тәхттә олтарған Худайимиздин вә Қозидин келиду», дәп вақиришатти. ¹¹Пүтүн периштәләр тәхтниң, йетәкчиләрниң вә төрт тирик мәхлуқниң әтрапиға олишивалған еди. Улар тәхтниң алдида йәргә баш қоюп, Худаға сәҗдә қилип, мундақ дейишәтти:

¹²«Амин! Мәдһийә, шан-шәрәп,

Даналиқ вә тәшәккүр,

Һөрмәт вә күч-қудрәт

Худайимизға мәңгү мәнсүп болсун. Амин!»

¹³Шу чағда йетәкчиләрдин бири мәндин:

— Ақ тон кийгән бу кишиләр ким болиду, қәйәрдин кәлди? — дәп сориди.

¹⁴— Тәхсир, мән билмәймән, бу өзлиригә мәлумдур, — дедим.

У маңа:

— Булар дәһшәтлик балаю-апәтләрни бешидин өткүзүп кәлгәнләрдур. Улар тонлирини Қозиниң қенида жуюп, аппақ қилған. ¹⁵Шуниң үчүн улар Худаниң тәхтиниң алдида туруп, Худаниң ибадәт­хани­сида кечә-күндүз Униң хизмитидә болиду. Тәхттә олтарғучи Худа уларға сайивәндур. ¹⁶Улар әнди ач қалмайду, уссимайду, уларға нә аптап, нә қаттиқ иссиқ өтмәйду. ¹⁷Чүнки уларни тәхтниң оттурисидики Қоза бақиду вә һаятлиқ сүйиниң булақлириға елип бариду. Худа уларниң көзлири­дики пүтүн яшларни сүртиду, — деди.

8

Қозиниң йәттинчи печәтни ечиши

¹Қоза йәттинчи печәтни ачқанда, асманда йерим саатчә җим-җитлиқ һөкүм сүрди. ²Андин Худаниң алдида турған йәттә периш­тәни көрдүм. Уларға йәттә канай берилди.

³Алтун исриқдан тутқан йәнә бир периштә келип, қурванлиқ суписиниң алдида турди. Тәхтниң алдидики алтун қурванлиқ суписи­да Худаниң барлиқ муқәддәс хәлқиниң дуалири билән биллә аташ үчүн, униңға көп исриқ берилди. ⁴Исриқтин чиққан түтүнләр билән муқәддәс хәлиқниң дуалири периштәниң қолидин Худаниң алдиға көтирилди. ⁵Андин периштә исриқданни қолиға елип, уни қурванлиқ суписидики от билән толтуруп йәр йүзигә атти. У чағда гүлдүрмо­миниң гүлдүр-қараслири аңланди. Чақмақлар чеқип, йәр-зимин тәврәнди.

Периштәләрниң канай челиши

⁶Андин кейин қоллириға бирдин канай тутқан йәттә периштә канай­ли­рини челишқа һазирланди.

⁷Биринчи периштә канийини чалғанда, мөлдүр билән от қанға арилашқан һалда яғдурулди. Зиминниң үчтин бири, дәл-дәрәқләрниң үчтин бири вә пүткүл йешил от-чөпләр көйүп кәтти.

⁸Иккинчи периштә канийини чалғанда, гоя лавулдап көйүватқан чоң бир тағдәк наһайити зор бир җисим деңизға ташланди. Деңизниң үчтин бири қанға айланди. ⁹Деңиздики җаниварларниң үчтин бири өлди вә кемиләрниң үчтин бири вәйран болди.

¹⁰Үчинчи периштә канийини чалғанда, асмандин мәшъәлдәк ялқун­лап янған чоң бир юлтуз дәрияларниң үчтин бириниң вә булақларниң үстигә чүшти. ¹¹Бу юлтузниң исми «Қериқ» еди. Суларниң үчтин бири қериқ болуп кетип, бу суни ичкән нурғун адәм өлүп кәтти.

¹²Төртинчи периштә канийини чалғанда, қуяшниң, айниң вә юлтузларниң үчтин бири зәрбигә учриди. Нәтиҗидә қуяш, ай вә юлтузларниң йоруқлуғиниң үчтин бири өчти. Күндүзниң үчтин бири қараңғулуққа айланди, кечиниң үчтин биридә йоруқлуқ йоқалди.

¹³Йәнә қариведим, асманда учуп кетиватқан бир бүркүтниң қаттиқ аваз билән: «Башқа үч периштә чалидиған канай авазлириниң дәсти­дин йәр йүзидә яшайдиғанларниң һалиға вай, һалиға вай, һалиға вай!» дегинини аңлидим.

9

¹Бәшинчи периштә канийини чалғанда, асмандин йәргә чүшүп кәткән бир юлтузни көрдүм. Теги йоқ һаңға^* баридиған йолниң ачқучи униңға берилди. ²У теги йоқ һаңни ачқанда, һаңдин йоған очақниң исидәк түтүн етилип чиқти. Һаңниң түтүнидин қуяш вә асманни қараңғулуқ басти. ³Түтүнниң ичидин йәр йүзигә чекәткә яғди. Уларға чаянлардәк чеқиш күчи берилгән еди. ⁴Чекәткиләргә йәр йүзидики от-чөпләргә вә һәр қандақ өсүмлүк яки дәл-дәрәқләргә әмәс, пәқәт пешанисидә Худаниң тамғиси болмиған инсанларғила зиян йәткүзүш буйрулған еди. ⁵Уларға бу инсанларни өлтүрүш әмәс, пәқәт бәш ай муддәтлик қийин-қистаққа елиш буйруғила берилгән еди. Бу қийин-қистақ чаян адәмни чаққан вақиттики қаттиқ ағриқ азавиға охшатти. ⁶У күнләрдә инсанлар өлүмни издәйду, лекин тапалмайду; өлүмни сеғиниду, лекин өлүм улардин қачиду.

⁷Чекәткиләрниң қияпити худди җәңгә һазирланған атларға охшат­ти. Башлирида болса алтун таҗиға охшайдиған бир нәрсә бар еди. Чирайи адәмниңкигә охшатти. ⁸Чачлири аялларниң чечиға, чишлири ширниң чишиға охшатти. ⁹Көкрәклири төмүр савутларға охшатти. Қанатлириниң авази җәңгә атланған нурғун ат-һарвуларниң авазиға охшатти. ¹⁰Чаянларниңкигә охшаш чақидиған қуйруқлири бар еди. Қуйруқлиридики зәһәрлик нәштиридә адәмни бәш ай азапқа салғидәк күч бар еди. ¹¹Уларни башқуридиған падиша теги йоқ һаңниң периш­тәси еди. Бу периштәниң ибранийчә исми Аваддон; грекчә исми Аполийон, йәни һалак қилғучи еди.

¹²Биринчи балаю-апәт өтүп кәтти. Әнди буниңдин кейин йәнә икки балаю-апәт келиду.

¹³Алтинчи периштә канийини чалғанда, Худаниң алдидики алтун қурванлиқ суписиниң төрт мүңгүзидин чиққан бир авазни аңлидим. ¹⁴Бу аваз алтинчи периштәгә: «Чоң Фират дәриясиниң йенида бағлақлиқ төрт периштәни бошат», деди. ¹⁵Дәл шу жил, шу ай, шу күн вә шу саат үчүн һазирлап қоюлған бу төрт периштә инсанларниң үчтин бирини һалак қилиш үчүн бағлақтин бошитилди. ¹⁶Буларниң атлиқ ләшкәрлириниң сани икки йүз миллион еди. Уларниң саниниң җакаланғанлиғини аңлидим.

¹⁷Ғайибанә аламәттә көзүмгә көрүнгән ат вә атлиқлар мана мундақ еди: атлиқларниң көкрәк қалқанлири чоғдәк қизил, көк яқуттәк көк вә гуңгуттәк сериқ еди. Атларниң башлири ширниң бешиға охшатти. Еғизлиридин от, түтүн вә гуңгут пүркүләтти. ¹⁸Инсанларниң үчтин бири буларниң ағзидин пүркүлгән от, түтүн вә гуңгуттин ибарәт бу үч апәттин өлди. ¹⁹Атларниң күчи еғизлирида вә қуйруқлирида еди. Қуйруқлириниң иланға охшаш беши болуп, булар билән адәмни зәхимләндүрәтти.

²⁰Қалған инсанлар, йәни бу балаю-апәтләрдин аман қалғучилар өз қилмишлириға товва қилмиди. Җинларға, көрәлмәс, аңлалмас вә маңалмас алтун, күмүч, мис вә яғач бутларға ибадәт қилиштин ваз кәчмиди. ²¹Улар қатиллиқ, сехиргәрлик, җинсий әхлақсизлиқ вә оғрилиқлириғиму товва қилмиди.

10

Периштә вә кичик орам язма

¹Андин кейин асмандин чүшүватқан йәнә бир күчлүк периш­тәни көрдүм. У бир парчә булутни йепинған болуп, бешиниң үстидә бир һасан-һүсән бар еди. Йүзи қуяшқа, путлири болса от түврүгигә охшатти. ²Қолида бир кичик очуқ орам язма бар еди. У оң путини деңиз үстигә, сол путини болса қуруқлуққа қоюп туруп, ³ширниң һөкүришигә охшаш қаттиқ аваз билән вақириди. У вақири­ғанда, йәттә гүлдүрмома өз гүлдүр-қараслири билән җавап қайтурди. ⁴Йәттә гүлдүрмома җавап қайтурғанда, уларниң сөзлирини хатирили­вал­мақчи болуп тураттим. Бирақ асмандин: «Йәттә гүлдүрмоминиң ейтқанлирини хатирилимә. Уларни мәхпий тут», дегән бир авазни аңлидим.

⁵Деңиз һәм қуруқлуқниң үстидә турған, мән көргән у периштә оң қолини асманға көтирип, ⁶асман, йәр, деңиз вә улардики мәвҗудат­ларни Яратқучи, йәни әбәдил-әбәт Яшиғучиниң нами билән қәсәм қилип: «Әнди кечиктүрүлмәйду; ⁷әксичә йәттинчи периштә канийини чалғанда, Худа Өз хизмәткарлири болған пәйғәмбәрләргә җакалиған сир әмәлгә ашиду», деди.

⁸Мән асмандин аңлиған аваз маңа йәнә: «Берип, деңиз һәм қуруқ­луқ­ниң үстидә турған периштәниң қолидики очуқ орам язмини ал», деди.

⁹Мән берип, периштәниң кичик орам язмини маңа беришини сори­дим. У маңа:

— Буни елип йә! Ағзиңда һәсәлдәк татлиқ болиду, бирақ мәйдәң­ни ечиштуриду, — деди.

¹⁰Кичик орам язмини периштәниң қолидин елип йедим, ағзимда һәсәлдәк татлиқ тетиди. Лекин уни жутқинимда мәйдәм ечишип кәтти.

¹¹Кейин периштә маңа:

— Сән Худаниң көп милләтләр, хәлиқләр, һәр хил тилларда сөзлишидиған кишиләр вә падишалар тоғрисидики пәйғәмбәрлик сөзлирини йәнә бир қетим җакалишиң лазим, — деди.

11

Икки гувачи

¹Маңа өлчигүч орнида ишлитишкә қомуч берилди вә бир аваз маңа мундақ деди: «Берип, Худаниң ибадәтханиси вә қурванлиқ суписини өлчә, у йәрдә ибадәт қиливатқанларни сана. ²Ибадәтханиниң ташқирқи һойлисини өлчимәй қой, чүнки у йәр йәһудий әмәсләргә берилди. Улар муқәддәс шәһәрни 42 ай дәпсәндә қилиду. ³Мән икки гувачимға қудрәт беримән. Улар қарилиқ кийим кийип, Худаниң аянини бәкитилгән әйнә шу 1260 күндә йәткүзиду».

⁴Дунияниң Рәбби алдида турған икки түп Зәйтун дәриғи вә икки чирақдан мана шу гувачилардур. ⁵Бирәрси уларни зәхимләндүрмәкчи болса, улар еғизлиридин от пүркүп, у дүшмәнни көйдүрүп ташлайду. Уларни зәхимләндүрмәкчи болғанлар мана шундақ өлтүрүлиду. ⁶Улар Худаниң пәйғәмбәрлик сөзини җакалайдиған күнләрдә ямғур яғмаслиғи үчүн, асманни йепиветиш қудритигә егә еди. Улар суларни қанға айландуруш вә һәр хил балаю-апәтләр билән йәр йүзигә хали­ған вақитта зәрбә бериш қудритигиму егә.

⁷Гувалиқ вәзипилири аяқлашқанда, теги йоқ һаңдин чиқидиған девә улар билән елишиду вә уларни йеңип өлтүриду. ⁸Җәсәтлири улуқ шәһәрниң ғол йолиға ташлиниду. Бу шәһәр Содом яки Мисир дегән символлуқ нам билән аталған болуп, уларниң Рәббиму у йәрдә чапрас яғачқа миқланған еди. ⁹Һәр милләттин, һәр қәбилидин вә һәр хил тилда сөзлишидиған хәлиқләрдин кишиләр келишип, уларниң җәсәтлиригә үч йерим күн тикилип қарайду вә җәсәтләр­ниң йәрликкә қоюлушиға рухсәт қилмайду. ¹⁰Йәр йүзидә яшайдиған­лар уларниң бу әһвалидин хошаллиққа чөмүп, һейт-мәйрәм өткүзиду, бир-биригә һәдийәләр әвәтишиду, чүнки бу икки пәйғәмбәрниң сөзи инсанларниң вижданлириға тикәндәк санчилип, уларға қахшатқуч зәрбә бәргән еди. ¹¹Үч йерим күндин кейин, икки пәйғәмбәрниң тенигә Худадин кәлгән һаятлиқ нәпәси кирди вә улар орнидин турди. Уларни көргәнләр интайин алақзадә болуп кетишти. ¹²Икки пәйғәмбәр асмандин кәлгән җараңлиқ бир авазниң: «Бу яққа чиқ!» дегәнлигини аңлиди вә дүшмәнлириниң көз алдида бир булут ичидә асманға көтирилди. ¹³Дәл шу чағда, зимин шиддәтлик тәврәнди, шәһәрниң ондин бири гумран болуп, йәттә миң киши һалак болди. Қалғанлири интайин қорқушуп, асмандики Худани улуқлашти.

¹⁴Иккинчи балаю-апәт өтүп кәтти. Әнди үчинчи балаю-апәт келиш­кә аз қалди.

Йәттинчи периштәниң канай челиши

¹⁵Униңдин кейин йәттинчи периштә канийини чалди. Асмандин кәлгән җараңлиқ авазлар мундақ дәтти:

«Дунияниң падишалиғи Пәрвәрдигаримиз вә Униң Мәсиһигә мәнсүп болди. У әбәдил-әбәт һөкүм сүргүси».

¹⁶Худаниң алдидики өз тәхтлиридә олтарған жигирмә төрт йетәк­чи йәргә баш қоюп, Худаға сәҗдә қилип, мундақ дейишти:

¹⁷«Һазир вә әзәлдин бар болған

Һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа,

Шүкүрләр болсун Саңа.

Чүнки улуқ қудритиң билән,

Һөкүмүңни жүргүзүшкә башлидиң.

¹⁸Хәлиқләр ғәзәпләнгән еди.

Әнди Сениң ғәзивиң йетип кәлди!

Өлүкләрни сорақ қилиш,

Хизмәткарлириң болған пәйғәмбәрләрни

Вә Худаниң муқәддәс хәлқи,

Шундақла әрзимәс яки улуқ болсун,

Намиңни чоңқур һөрмәтлигәнләрни мукапатқа егә қилиш,

Йәр йүзини гумран қилғанларни һалак қилиш вақти кәлди».

¹⁹Андин Худаниң асмандики ибадәтханиси ечилди вә Униң келишим сандуғи у йәрдә көрүнди. Шу ан чақмақлар чеқип, гүлдүрмоминиң гүлдүр-қараслири аңланди. Зимин тәвринип, дәһшәтлик мөлдүр йеғип кәтти.

12

Аял вә әҗдиһа

¹У чағда асманда әҗайип зор бир карамәт, йәни қуяшни йепинчақлиған бир аял көрүнди. Униң путлириниң астида ай, бешида он икки юлтузлуқ таҗа бар еди. ²Бу аялниң ай-күни тошуп қалған болуп, толғақ ичидә дат-пәрият қилатти. ³Андин асманда йәнә бир карамәт, йәни йәттә башлиқ, он мүңгүзлүк, чоң бир қизил әҗдиһа көрүнди. Униң йәттә бешида йәттә таҗа бар еди. ⁴У асмандики юлтузларниң үчтин бирини қуйруғи билән сүрүп, йәр йүзигә чүширивәтти. Андин аял бошанған һаман униң балисини ялмап жутувәтмәкчи болуп, туғут үстидики аялниң алдида турди. ⁵Аял бир бала, йәни пүтүн әлләрни төмүр калтәк билән башқуридиған бир оғул туғди. Бала тәхттә олтарған Худаниң алдиға дәрһал елип чиқилди. ⁶Аял болса чөлгә қачти. У йәрдә униң 1260 күн беқилиши үчүн униңға Худа тәрипидин һазирлап қоюлған бир җай бар еди.

⁷Униңдин кейин асманда җәң болди. Баш периштә Микаил вә униң периштәлири әҗдиһаға қарши җәң қилди. Әҗдиһаму өз периштәлири билән уларға етилди, ⁸лекин елишалмиди. Буниң билән улар асмандики орнидин мәһрум қалди. ⁹Чоң әҗдиһа, йәни иблис яки шәйтан дәп аталған, пүтүн дунияни аздурған һелиқи қедимий илан өз периштәлири билән биллә йәр йүзигә ташланди.

¹⁰Шуниңдин кейин асманда җараңлиқ бир авазниң мундақ дегән­лигини аңлидим:

«Худайимизниң ниҗатлиғи, қудрити, падишалиғи вә У тайинлиған Мәсиһниң һоқуқи намайән болди.

Чүнки Худайимизниң алдида қериндашлиримизни кечә-күндүз әйиплигүчи асмандин ташлаветилди.

¹¹Қериндашлиримиз Қозиниң қени вә Униң қилған гувалиғи билән әҗдиһани йәңди.

Улар һәтта өлүм алдидиму өз җенини айимиди.

¹²Шуниң үчүн, әй асман вә асманда яшиғучилар, хошал болуңлар!

Лекин һалиңларға вай, әй йәр вә деңизлар! Чүнки иблис үстүңларға ташланди.

У өз вақтиниң аз қалғанлиғини билип, дәрғәзәпкә кәлди».

¹³Әҗдиһа өзиниң йәр йүзигә ташланғанлиғини көрүп, оғул балини туққан аялни қоғлашқа башлиди. ¹⁴Аялниң әҗдиһадин далдилинип, чөлдики үч йерим жил беқилидиған маканға учуп кетиши үчүн, униңға йоған бир бүркүтниң икки қанити берилди. ¹⁵Әҗдиһа аялниң арқисидин ағзи билән дәриядәк су пүркүп, уни сәлгә бастуруп еқитип кәтмәкчи болди. ¹⁶Лекин зимин аялға ярдәм қилип, ағзини ечип, әҗдиһаниң ағзидин етилип чиққан дәрияни жүтти. ¹⁷Буниң билән әҗдиһа аялға дәрғәзәп болуп, униң башқа пәрзәнтлири, йәни Худаниң әмирлирини тутуп, Әйса Мәсиһниң бәргән гувалиғида турғанлири билән җәң қилғили кәтти.

13

¹Һелиқи әҗдиһа деңиз бойида тикилип туратти.

Деңиздин чиққан девә

Андин он мүңгүзлүк, йәттә башлиқ бир девиниң деңиздин чиқиватқанлиғини көрдүм. Униң һәр бир мүңгүзидә бирдин таҗа бар еди, һәр бир бешида Худаға күпүрлүк кәлтүридиған ибарә йезилған еди. ²Мән көргән бу девә илпизға охшатти, путлири ейиқниң путлириға, ағзи болса ширниң ағзиға охшатти. Әҗдиһа девигә өз қудрити, тәхти вә зор һоқуқини бәрди. ³Девиниң башлиридин бири әҗәллик яриланғандәк туратти. Лекин бу әҗәллик яра сақайған еди. Пүтүн дуния һәйранлиқ ичидә девигә әгәшти. ⁴Улар девигә бундақ һоқуқ бәргән әҗдиһаға ибадәт қилишти. Улар йәнә девигиму ибадәт қилип: «Девигә тәң келәләйдиғанлар барму? Униң билән кимму елиша­лисун?» деди.

⁵Девигә тәкәббурлуқ вә күпүрлүк қилидиған еғиз һәмдә 42 ай жүргү­зәләйдиған һоқуқ берилди. ⁶У Худаға, Худаниң намиға вә Униң дәргаһиға, йәни бу йәрдә яшайдиғанларға күпүрлүк қилиш үчүн ағзини ачти. ⁷Униң Худаниң муқәддәс хәлқигә қарши җәң қилип, уларни йеңишигә йол қоюлди. Һәр қәбилә, һәр милләт, һәр хил тилда сөзлишидиған хәлиқләргә һөкүмранлиқ қилиш һоқуқи берилди. ⁸Дуния яритилғандин бу ян, боғузланған Қозиниң һаятлиқ дәптиригә нами йезилғанлардин башқа, йәр йүзидә яшайдиған һәммә инсан Униңға ибадәт қилиду.

⁹Мону сөзни қулиғиңларда чиң тутуңлар:

¹⁰«Худаниң: «Тутқун болиду», дегини чоқум тутқун болиду.

Худаниң: «Қиличлиниду», дегини чоқум қиличлинип өлиду».

Шуниң үчүн Худаниң муқәддәс хәлқи сәвир қилиши, етиқатта чиң туруши лазим.

Йәрдин чиққан девә

¹¹Униңдин кейин йәрдин чиқиватқан йәнә бир девини көрдүм. Униң Қозиниңкидәк кичик икки мүңгүзи бар еди, лекин авази әҗдиһаниңкидәк чиқатти. ¹²У биринчи девигә вакалитән пүтүн һоқуқни жүргүзүп, йәр йүзини вә униңда яшайдиғанларни әҗәллик яриси сақайған биринчи девигә ибадәт қилишқа мәҗбурлатти. ¹³У чоң карамәтләрни көрситәтти, һәтта инсанларниң көз алдида асмандин йәр йүзигә от яғдуратти. ¹⁴У биринчи девигә вакалитән көрситишкә һоқуқландурулған карамәтләр билән йәр йүзидә яшайди­ғанларни аздурди. Уларға қилич билән чепилған, лекин аман қалған биринчи девиниң һөрмити үчүн бир һәйкәл тикләшни буйриди. ¹⁵Йәрдин чиққан девигә, деңиздин чиққан девиниң һәйкилигә һаятлиқ нәпәси берип, уни сөзләләйдиған қилиш вә униңға ибадәт қилмиғанларниң һәммисини өлтүрүш қудрити берилди. ¹⁶У улуқ вә әрзимәс, бай вә кәмбәғәл, әркин адәм вә қулларниң һәммисини оң қоли яки пешанисигә бир бәлгү урғузушқа мәҗбурлиди. ¹⁷Бу бәлгү барлар, йәни қоли яки пешанисидә девиниң нами яки униң намиға вәкиллик қилидиған рәқәм бесилғанлардин башқа һеч ким бир нәрсә сетивалалматти яки саталматти.

¹⁸Бу йәрдә бир һекмәт бар. Әқил-парасити барла кишиләр девиниң рәқимини һесаплап чиқалайду, чүнки бу рәқәм бир адәмгә вәкиллик қилиду. Униң рәқими 666дур.

14

Қутқузувелинғанларниң қошиғи

¹Андин Қозиниң Сион^* теғи үстидә турғанлиғини көрдүм. Униң йенида пешанисигә Қозиниң вә Униң Атисиниң исми йезилған 144000 киши бар еди. ²Асмандин худди шарқирап еқиватқан суларниң вә гүлдүрмоминиң қаттиқ гүлдүрлишидәк бир авазни аңлидим. Мән аңлиған аваз йәнә чилтарчилар орундиған нәғмә авази­ғиму охшатти. ³Һелиқи 144000 киши тәхтниң, төрт тирик мәхлуқниң вә йетәкчиләрниң алдида йеңи бир нахша ейтишти. Бу нахшини гуналириниң төләми төлинип бу дуниядин азат қилинған кишиләр­дин башқа һеч ким үгинишкә қадир әмәс еди. ⁴Улар худди җинсий әхлақсизлиқ қилип бақмиған кишиләрдәк пак болуп, Қоза нәгә барса, уларму Униңға әгишип шу йәргә бариду. Улар инсанлар арисидин төләм билән қутқузувелинғанлар болуп, худди дәсләп пишқан мевә Худаға аталғинидәк, улар Худаға вә Қозиға аталғанлардур. ⁵Уларниң ағзидин ялған сөз чиқмайду. Улар әйипсиздур.

Үч периштә елип кәлгән хәвәрләр

⁶Буниң кәйнидин асманда учуп жүргән башқа бир периштәни көрдүм. Бу периштә йәр йүзидә яшайдиғанларға, йәни һәр бир хәлиқ, қәбилә вә һәр хил тилда сөзлишидиған милләтләргә йәткүзи­диған мәңгүлүк Хуш Хәвәрни елип кәлгән еди. ⁷У җараңлиқ аваз билән: «Худадин қорқуңлар! Уни улуқлаңлар! Чүнки Униң инсанлар­ни сорақ қилидиған вақти йетип кәлди. Асманни, зиминни, деңизни вә булақларни Яратқучиға сәҗдә қилиңлар!» дәтти.

⁸Униң кәйнидин кәлгән иккинчи периштә мундақ деди: «Гумран болди! Өз җинсий әхлақсизлиғиниң күчлүк шаравини пүткүл хәлиқ­ләргә ичкүзгән улуқ шәһәр Бабил гумран болди!»

⁹Алдинқи икки периштәниң кәйнидин үчинчи периштә қаттиқ аваз билән мундақ деди: «Кимдә-ким деңиздин чиққан девигә вә униң һәйкилигә ибадәт қилса, униң бәлгүсини пешанисигә яки қолиға урғузса, ¹⁰Худаниң ғәзивиниң сап һәм күчлүк шаравини Худаниң ғәзиви билән толған қәдәһтә ичиду. У муқәддәс периштәләр­ниң вә Қозиниң алдида от вә гуңгутта азаплиниду. ¹¹Уни қийниған отниң ис-түтәклири мәңгү пурқирап туриду. Девигә вә униң һәйки­лигә ибадәт қилип, униң исминиң бәлгүсини урғузғанларға кечә-күндүз арамлиқ болмайду». ¹²Шуниң үчүн Худаниң әмирлирини тутқан вә Әйсаға садиқ болған хәлиқ сәвир-тақәтлик болуши лазим.

¹³Мән йәнә асманда мундақ бир авазни аңлидим: «Бу сөзни яз: ‹ Буниңдин кейин Рәббимизгә мәнсүп болуп өлгәнләр нәқәдәр бәхитлик! › » Муқәддәс Роһ: «Дурус, улар өз ишлирини түгитип арам алиду. Чүнки қилған яхши әмәллириниң нәтиҗиси улар билән биллә болиду», деди.

Зиминдики ома

¹⁴Униңдин кейин бир парчә ақ булутни көрдүм. Булутниң үстидә бешиға алтун таҗа кийгән, қолида өткүр бир оғақ тутқан, Инсан Оғлиға охшайдиған Бири олтиратти. ¹⁵Ибадәтханидин чиққан башқа бир периштә булутниң үстидә Олтарғучиға жуқури аваз билән: «Оғиғиңни сал вә ор! Чүнки ома вақти кәлди, зиминдики зираәтләр пишип йетилди», деди. ¹⁶Булут үстидә Олтарғучи зиминға оғақ салди. Йәрдики зираәтләр орулди.

¹⁷Асмандики ибадәтханидин йәнә бир периштә чиқти. Униңму өткүр бир оғиғи бар еди. ¹⁸Арқидинла отни башқуридиған йәнә бир периштә қурванлиқ суписи тәрәптин чиқип, өткүр оғақ тутқан периштәгә жуқури аваз билән: «Өткүр оғиғиңни селип, йәр йүзиди­ки үзүм таллириниң сапақлирини жиғивал, чүнки үзүмләр пишип йетилди», деди. ¹⁹Буниң билән периштә оғиғини йәр йүзигә салди вә йәрдики үзүм таллириниң мевилирини жиғип, Худаниң ғәзивиниң шарап көлчигигә ташлиди.^{* 20}Шәһәрниң сиртидики шарап көлчиги­дики үзүмләр дәссилип, шәрбәтлири қан болуп, атниң тизгинигә келидиған егизликтә үч йүз чақирим жирақлиққа ақти.

15

Периштәләр вә кейинки балаю-апәтләр

¹Асманда зор һәм һәйран қаларлиқ йәнә бир карамәтни, йәни ахирқи йәттә хил балаю-апәтни елип келидиған йәттә периш­тәни көрдүм. Худаниң ғәзиви бу балаю-апәтләр билән ахирлишатти.

²Мән йәнә от арилаш хрусталь деңиздәк бир көрүнүшни көрдүм. Униң йенида девә үстидин ғалибә қилғанлар, йәни девигә вә униң һәйкилигә ибадәт қилмиған һәм униң намиға вәкиллик қилидиған рәқәм билән тамғиланмиғанлар туратти. Уларниң қоллирида Худа бәргән чилтарлар болуп, ³улар Худаниң хизмәткари Мусаниң нахши­сини һәм Қоза һәққидики нахшини ейтишатти:

«Һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа,

Қилғанлириң улуқ вә карамәттур.

Әй пүткүл хәлиқләрниң Падишаси,

Йоллириң адил вә һәқтур.

⁴Әй Пәрвәрдигар, Сәндин қорқмайдиған ким бар,

Намиңни мәдһийилимәйдиған?

Чүнки ялғуз бир муқәддәс Өзәңдурсән.

Келип пүткүл хәлиқләр,

Саңа сәҗдә қилғуси.

Чүнки ашкарә болғач

Қилғанлириңниң һәққанийлиғи».

⁵Униңдин кейин асмандики ибадәтханиниң, йәни келишим чедири­ниң ечилғанлиғини көрдүм. ⁶Йәттә хил балаю-апәтни өз илкидә тутқан йәттә периштә пакиз һәм пақирап туридиған кәндир рәхттин тон кийгән, көксигә алтун бәлбағ бағлиған һалда ибадәтханидин чиқти. ⁷Төрт тирик мәхлуқниң бири йәттә периштәгә әбәдил-әбәт яшайдиған Худаниң ғәзиви билән толған йәттә алтун чинини бәрди. ⁸Ибадәтхана Худаниң улуқлуғи вә қудритидин түтүн билән толди. Йәттә периштәниң йәттә балаю-апити тамам болмиғичә, һеч ким ибадәтханиға кирәлмиди.

16

Худаниң ғәзиви билән толған йәттә чинә

¹Шуниңдин кейин ибадәтханидин көтирилгән җараңлиқ бир авазниң йәттә периштәгә: «Бериңлар, Худаниң ғәзиви билән толған йәттә чинидикини йәр йүзигә төкүңлар!» дегәнлигини аңлидим.

²Биринчи периштә берип чинидикини қуруқлуққа төкти. Буниң билән тенидә девиниң бәлгүси болған вә униң һәйкилигә ибадәт қилған­ларниң бәдинини жиркиничлик жириңлиқ ярилар қаплап кәтти.

³Иккинчи периштә чинидикини деңизға төкти. Деңиз сүйи өлүк­ниң қениға охшаш қанға айланди вә ичидики пүтүн җанлиқлар өлди.

⁴Үчинчи периштә чинидикини дәрия вә булақларға төкти. Уларниң сүйиму қанға айланди. ⁵Андин су периштәсиниң мундақ дегәнлигини аңлидим:

«Һазир вә әзәлдин бар болған муқәддәс Худа!

Чиқарған һөкүмлириң дурус вә адилдур.

⁶Яман адәмләр Сениң муқәддәс хәлқиң вә пәйғәмбәрләр қенини төккәнлиги үчүн,

Сән уларға ичкили қан бәрдиң. Улар мошу җазаға лайиқтур».

⁷Йәнә қурванлиқ суписидин кәлгән бир авазниң:

«Әй һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа, һөкүмлириң һәқ вә адилдур», дегәнлигини аңлидим.

⁸Төртинчи периштә чинидикини қуяшниң йүзигә төкти. Буниң билән қуяшқа инсанларни оттәк қизиғи билән өртәш қудрити берилди. ⁹Инсанлар дәһшәтлик иссиқта өртәлди. Бирақ улар товва қилиш вә бу балаю-апәтләрни кәлтүрүш қудритигә егә болған Худаға һәмдусаналар ейтишниң орниға Уни қарғашти.

¹⁰Бәшинчи периштә чинидикини девиниң тәхтигә төкти. Девиниң падишалиғини қараңғулуқ басти. Инсанлар азаптин тиллирини чишләшти. ¹¹Улар ағриқ азави вә ярилириниң дәстидин асмандики Худани қарғашти. Бирақ қилмишлириға товва қилишмиди.

¹²Алтинчи периштә чинидикини улуқ Фират дәриясиға төкти. Шу һаман дәрияниң сүйи қуриди. Буниң билән күн чиқиштин келидиған падишаларниң йоли ечилди. ¹³Шуниңдин кейин әҗдиһаниң, девиниң вә сахта пәйғәмбәрниң еғизлиридин чиққан пақиға охшайдиған үч яман роһни көрдүм. ¹⁴Булар карамәтләр көрситидиған җинларниң роһлири болуп, пүтүн дуниядики падишаларни һәммигә қадир Худаниң улуқ күнидики җәңгә топлашқа кетивататти.

¹⁵Әйса мундақ деди: «Қараңлар, оғриниң келишидәк туюқсиз келимән. Ялиңач қелип, номусқа қалмаслиқ үчүн, кийимлирини йениға қоюп, сәгәк ятқанлар нәқәдәр бәхитлик-һә!»

¹⁶Үч яман роһ падишаларни ибранийчә «Армагедон» дейилидиған йәргә топлиди.

¹⁷Йәттинчи периштә чинидикини һаваға төкти. Асмандики ибадәт­ханиниң тәхтидин көтирилгән җараңлиқ бир аваз: «Иш тамам!» деди. ¹⁸Шу пәйттә чақмақлар чеқилди, гүлдүрмоминиң гүлдүр-қараслири аңланди. Йәр-зимин шунчилик тәврәндики, инсанлар яритилғандин бери бундақ қаттиқ тәвриниш болмиған еди. ¹⁹Улуқ шәһәр Бабил үчкә бөлүнди. Һәр қайси әлләрдики шәһәрләрму йәр билән йәксән болди. Шу улуқ шәһәр Бабилдин һесап елиниш үчүн, Худаниң қаттиқ ғәзиви билән толған қәдәһ униңға берилди. ²⁰Пүтүн араллар ғайип болди, тағлар йоқалди. ²¹Асмандин инсанларниң үстигә һәр бир даниси қириқ бәш килограмм чамисида келидиған мөлдүр яғди. Бу мөлдүр апити шундақ қорқунучлуқ болдики, инсанлар бу балаю-апәтниң дәстидин Худани қарғашти.

17

Даңлиқ паһишә аял

¹Йәттә чиниси бар йәттә периштәниң бири келип, маңа:

— Бу йәргә кәл, сулар үстидә олтарған, даңқи чиққан паһишә аялниң тартидиған җазасини саңа көрситип қояй. ²Дуния­ниң падишалири униң билән җинсий әхлақсизлиқ қилишти, йәр йүзидә яшайдиғанлар униң җинсий әхлақсизлиғиниң шаравидин мәс болушти, — деди.

³Униңдин кейин периштә мени бир чөлгә елип кәтти. Шу чағда Муқәддәс Роһ мени өз илкигә алған еди. У йәрдә йәттә башлиқ, он мүңгүзлүк, пүтүн әзайини күпүрлүк намлири қаплиған бир тоқ қизил девиниң үстидә олтарған бир аялни көрдүм. ⁴Аял сөсүн вә тоқ қизил рәңлик кийим кийгән болуп, алтун, қиммәт баһалиқ таш вә үнчә-мәрвайитлар билән безәлгән еди. Қолида жиркиничлик нәрсиләр вә өз җинсий әхлақсизлиғиниң мәйнәтчиликлири билән толған бир алтун қәдәһ бар еди. ⁵Пешанисигә «Улуқ Бабил — паһишиләрниң вә дуниядики пүткүл жиркиничликләрниң аниси» дегән бир сирлиқ нам йезилған еди. ⁶Мән аялниң Худаниң муқәддәс хәлқи, йәни Әйсаға гувалиқ берип қурван болғанларниң қени билән мәс болғанлиғини көрдүм. Уни көрүп интайин һәйран болдум. ⁷Периштә маңа мундақ деди:

— Немигә һәйран болуватисән? Аялниң вә у минип турған йәттә башлиқ, он мүңгүзлүк девиниң сирини саңа ейтип берәй. ⁸Сән көргән девә бир заманларда бар еди, һазир йоқ. У кейин теги йоқ һаңдин чиқип, һалакәткә йүзлиниду. Йәр йүзидә яшайдиған, амма дуния яритилғандин бу ян нами һаятлиқ дәптиригә йезилмиған кишиләр девини көрүп интайин һәйран қалиду. Чүнки у бир заманларда бар еди, һазир йоқ, лекин йәнә пәйда болиду.

⁹Буни чүшиниш үчүн әқил-парасәт керәк. Йәттә баш у аял олтарған йәттә таққа, шундақла йәттә падишаға вәкиллик қилиду. ¹⁰Буларниң бәши ағдурулған, бири бар, йәнә бири техи кәлмиди. У кәлгәндә азла вақит туралайду. ¹¹Бурун бар, лекин һазир болмиған девиниң өзи сәккизинчи падишадур. У һәм йәттә падишаниң қатарида һалакәткә йүзлиниду.

¹²Сән көргән девиниң он мүңгүзи техи һөкүм сүрмигән он падиша­дур. Лекин буларға девә билән биллә бир саатлиқ падишалиқ һоқуқи берилиду. ¹³Бу падишалар өз қудрити вә һоқуқлирини бир нийәт, бир мәхсәттә девигә беришиду. ¹⁴Девә вә падишалар бирлишип Қозиға қарши җәң қилиду. Қоза ғалибә қилиду, чүнки Қоза рәбләрниң Рәбби, падишаларниң Падишасидур. Униң билән бир сәптикиләр чақирилған, талланған вә Униңға садиқ болғанлардур.

¹⁵Периштә маңа йәнә:

— Паһишә аял бойида олтарған, сән көргән суларниң өзи милләт­ләр, қәбилиләр, хәлиқләр вә һәр хил тилларда сөзлишидиған кишиләр­дур. ¹⁶Сән көргән девә вә он мүңгүз бу паһишә аялдин нәпрәтлиниду, уни талан-тараҗ қилип ялиңачлап қойиду, униң гөшини йәп, өзини отта көйдүриду. ¹⁷Чүнки Худа әшу он падишаниң қәлбини әсир қилип, уларниң өз мәхсәтлирини әмәлгә ашурғузиду. Шуниң билән бу падишалар Худаниң сөзлири әмәлгә ашқичә, һөкүмранлиқ һоқуқини девигә өткүзүп бериштә бирликкә келиду.

¹⁸Сән көргән аял дунияниң падишалири үстидин һөкүмранлиқ қилидиған улуқ шәһәр — Бабилдур, — деди.

18

Бабилниң гумран болуши

¹Униңдин кейин чоң һоқуқлуқ йәнә бир периштәниң асман­дин чүшүватқанлиғини көрдүм. Йәр йүзи униң парлақ нури билән йоруп кәтти. ²Периштә җараңлиқ аваз билән мундақ вақириди:

«Гумран болди, улуқ шәһәр Бабил гумран болди!

Әнди у җинларниң макани,

Һәр хил яман роһларниң угиси,

Һәр хил иплас вә жиркиничлик қушларниң угисидур.

³Чүнки ичишти һәр қайси хәлиқләр,

Униң әхлақсизлиғиниң күчлүк шаравидин.

Җинсий әхлақсизлиқ қилишти дунияниң падишалири униң билән,

Бейишти дунияниң содигәрлири.

Униң баяшәтчилигиниң көплүгидин».

⁴Асмандин йәнә бир авазни аңлидим:

«У йәрдин чиқиңлар, әй хәлқим!

Болмиса шерик болисиләр у шәһәрниң гуналириға.

Учрайсиләр униң бешиға чүшидиған балаю-апәтләргә.

⁵Чүнки пәләккә йәтти униң қатму-қат гуналири,

Худаниң ядиға йәтти униң яман қилмишлири.

⁶Яндуруңлар униң силәргә қилғиниға мувапиқ.

Қайтуруңлар униң қилмишлириға қошлап.

Сунуңлар икки баравәр толтуруп,

Униң шарап бәргән қәдиһини.

⁷Әйш-ишрәттә һашамәтчилик билән яшиған қандақ,

Бериңлар униңға азап вә әләм шундақ.

Чүнки махтинидуки у өз көңлидә:

‹ Олтиримән хаништәк тәхттә,

Тул әмәсмән. Тутмасмән әсла матәм! ›

⁸Бу сәвәвидин

Униң бешиға келидиған балаю-апәт,

Йәни өлүм, ачарчилиқ вә матәм,

Келиду һаман бир күн ичидила.

Өртилиду у от ичидә.

Чүнки сорақ қилиду уни

Қудрәтлик Пәрвәрдигар Худа!»

⁹Униң билән җинсий әхлақсизлиқ қилған вә әйш-ишрәттә яшиған дунияниң падишалири уни өртигән отниң ис-түтәклирини көргәндә, униң һалиға ечинип жиға-зар қилишиду. ¹⁰Униң тартиватқан азави­дин қорқуп, жирақта туруп дәйдуки:

«Исит! Исит! Улуқ шәһәр!

Аһ Бабил, күчлүк шәһәр!

Тартилдиң җазаға, бир саат ичидила».

¹¹Дуниядики содигәрләрму униң һалиға ечинип жиға-зар қилишиду. Чүнки әнди уларниң маллирини, ¹²йәни алтун-күмүч, қиммәт баһалиқ таш, үнчә-мәрвайит, есил кәндир рәхт, сөсүн товар-дурдун, ипәк, тоқ қизил рәңлик гәзмал, һәр түрлүк хушбой яғачлар, пил чиши, әң есил яғач, мис, төмүр вә мәрмәрләрдин ишләнгән хилму-хил буюмлар, ¹³шуниңдәк гүлдарчин, дора-дәрмәк, исриқ, мурмәкки, мәстәк, шарап, зәйтун йеғи, ақ ун, буғдай, кала, қой, ат, һарву вә қуллирини, йәни адәмлирини сетивалидиған киши йоқтур.

¹⁴Бу содигәрләр Бабилға:

«Сән мәстанә болған есил нәрсиләр сәндин кәтти;

Пүтүн есил мал-дуниялириң ғайип болди.

Сән уларни әнди тапалмассән», дәйду.

¹⁵Бабилда бу малларни сетип бейиған содигәрләр шәһәрниң тартиват­қан азап-оқубәтлиридин қорқуп, жирақта туруп, униң һалиға ечинип жиға-зар қилишип дейишидуки:

¹⁶«Исит, исит улуқ шәһәр!

Оралған едиң есил кәндир рәхтләргә, сөсүн вә тоқ қизил рәңлик гәзмалларға,

Безәлгән едиң алтун, қиммәт баһалиқ таш вә үнчә-мәрвайитларға!

¹⁷Бәрбат болдуң шунчә улуқ байлиқлар билән бир саат ичидила».

Барлиқ кемә башлиқлири, кемидики йолувчилар, кемичиләр вә деңиз­ға тайинип җан бақидиғанларниң һәммиси жирақта туруп: ¹⁸уни өртигән отниң ис-түтәклирини көрүп: «Бу улуқ шәһәрниң йәнә бир тәңдиши бармиду?» дәп пәрият қилишиду. ¹⁹Улар башлириға топа төкүшүп, матәм тутуп, һәсрәт билән үн селип мундақ дәп жиғлишиду:

«Исит! Исит! Улуқ шәһәр!

Бейиған еди униң байлиғидин деңизда кемиси барлар,

Һалбуки, вәйран болди шәһәр бир саат ичидила!»

²⁰«Әй асман, әй Худаниң муқәддәс хәлқи, әлчиләр вә пәйғәмбәрләр!

Хуш болуңлар униң бешиға кәлгәнләрдин!

Чүнки җазалап Худа уни,

Елип бәрди силәрниң дәрдиңларни».

²¹Андин күчлүк бир периштә түгмән тешиға охшаш йоған бир ташни көтирип, деңизға ташлап мундақ деди:

«Ташлиниду мана шундақ шиддәт билән улуқ шәһәр Бабил,

Көрүнмәйду қайта.

²²Әнди аңланмайду авази униңда,

Чилтарчиниң, нахшичиниң, канайчиниң, сүнәйчиниң.

Әнди тепилмайду униңда һеч қандақ қол һүнәрвән.

Әнди аңланмайду авази түгмәнчиниң.

²³Әнди парлимайду чирақ йоруғи униңда,

Аңланмайду муңдишиши йеңи әр-хотунларниң.

Дунияниң әң мәртивилик кишилири еди униң содигәрлири,

Азди сехри билән пүтүн хәлқи аләм.

²⁴Төкүлди бу шәһәрдә қанлири,

Пәйғәмбәрләр, Худаниң муқәддәс хәлқи, йәр йүзидә қирғин болғанларниң».

19

Асмандики һәмдусаналар

¹Шуниңдин кейин асманда нурғун халайиқниң вақирашли­ри­дәк бир авазни аңлидим. Улар:

«Һәмдусана!

Ниҗатлиқ, улуқлуқ вә қудрәт Худайимизға мәнсүптур.

²Чүнки Униң һөкүмлири һәқ вә адилдур.

У йәр йүзини өз җинсий әхлақсизлиғи билән бузған даңлиқ паһишини сораққа тартип,

Өз хизмәткарлириниң қениниң интиқамини алди», дейишәтти.

³Улар йәнә:

«Һәмдусана!

Паһишини өртигән отниң ис-түтәклири

Пурқирайду әбәдил-әбәт!» дейишти.

⁴Жигирмә төрт йетәкчи вә төрт тирик мәхлуқ йәргә баш қоюп: «Амин! Һәмдусана!» дәп тәхттә олтарған Худаға сәҗдә қилишти.

Қозиниң той зияпити

⁵Униңдин кейин тәхттин көтирилгән бир аваз мундақ деди:

«Әй Худаниң пүткүл хизмәткарлири,

Уни чоңқур һөрмәтлигән улуқ вә әрзимәсләрниң һәммиси Уни мәдһийиләңлар!»

⁶Андин суларниң шарқиришиға, қаттиқ гүлдүрмоминиң гүлдүрли­шигә вә нурғун халайиқниң авазиға охшаш бир авазни аңлидим. Улар:

«Һәмдусана! Һәммигә қадир Пәрвәрдигаримиз Худа һөкүмрандур.

⁷Шат-хорамлиқ билән тәнтәнә қилайли!

Уни мәдһийиләп улуқлайли!

Чүнки Қозиниң той күни йетип кәлди,

Қиз өзини тәйяр қилди.

⁸Униңға кийиш үчүн пакиз вә ялтирап туридиған есил кәндир тон берилди», дәп вақирашти.

(Есил кәндир Худаниң муқәддәс хәлқиниң хәйирлик ишлириға вәкиллик қилиду.)

⁹Андин периштә маңа:

— Мону сөзләрни хатириләвал, «Қозиниң той зияпитигә тәклип қилинғанлар нәқәдәр бәхитлик!» — деди.

У маңа йәнә:

— Булар Худаниң һәқиқий сөзлиридур, — деди.

¹⁰Униңға сәҗдә қилиш үчүн айиғиға баш қойдум. Лекин у:

— Һәргиз ундақ қилма! Мәнму Худаниң сән вә Әйсаға гувалиқ бәргән қериндашлириңға охшаш хизмәткаримән. Худағила ибадәт қил! Чүнки Әйса Мәсиһ һәққидә гувалиқ бериш Худаниң пәйғәмбәр­лик сөзини ейтишниң һәқиқий маһийитидур, — деди.

Ақ атқа мингүчи

¹¹Униңдин кейин асманниң ечилғанлиғини вә у йәрдә турған бир ақ атни көрдүм. Атқа Мингүчиниң исми «Садиқ» вә «Һәқ» еди. У адил һөкүм вә адил җәң қилатти. ¹²Униң көзлири ялқунлап турған отқа охшатти. Бешида нурғун таҗа бар болуп, бәдинигә Өзидин башқа һеч ким билмәйдиған бир исим йезилған еди. ¹³Учисиға қанға миләнгән тон кийгән бу атқа Мингүчиниң исми «Худаниң Сөзи» еди. ¹⁴Пакиз вә аппақ есил кәндир тон кийгән асмандики қошунлар ақ атларға минип, Униң кәйнидин әгишип келивататти. ¹⁵Униң ағзидин һәр қайси хәлиқләргә зәрбә бериш үчүн өткүр бир қилич чиқип туратти. У хәлиқләрни төмүр калтәк билән башқуратти. У Худаға қарши турғучиларни худди үзүмләрни шарап көлчигидә дәссәп миҗиған­дәк, һәммигә қадир Худаниң отлуқ ғәзиви билән һалак қилатти. ¹⁶Униң тони вә йотисида «Падишаларниң Падишаси вә рәбләрниң Рәбби» дегән нами йезилған еди.

¹⁷Андин қуяшниң ичидә турған бир периштәни көрдүм. У асманда учуватқан барлиқ қушларға қаттиқ аваз билән: «Келиңлар, Худаниң улуқ зияпитигә жиғилиңлар! ¹⁸Падишаларниң, сәрдарларниң вә қудрәтликләрниң, шундақла атларниң вә униңға мингәнләрниң, қулларниң вә әркин адәмләрниң, улуқларниң вә әрзимәсләрниң гөшлирини йәңлар», деди.

¹⁹Униңдин кейин девә, дуния падишалири вә уларниң ләшкәрли­риниң атқа Мингүчи һәм Униң қошуни билән җәң қилиш үчүн җәм болғанлиғини көрдүм. ²⁰Девә вә униңға вакалитән мөҗүзиләр көрсәткән сахта пәйғәмбәр иккилиси тутулди. Сахта пәйғәмбәр шу мөҗүзиләр арқилиқ тенидә девиниң бәлгүси болған һәм девиниң һәйкилигә ибадәт қилғанларни аздуруп жүргән еди. Уларниң һәр иккилиси гуңгут йениватқан от көлигә тирик ташланди. ²¹Уларниң ләшкәрлири атқа Мингүчиниң ағзидин чиққан қилич билән чепилди. Пүтүн учарқанатлар буларниң гөшини йәп тойди.

20

Миң жил

¹Униңдин кейин қолида теги йоқ һаңниң ачқучи вә йоған бир кишән тутқан бир периштәниң асмандин чүшүватқанлиғини көрдүм. ²Периштә әҗдиһани, йәни иблис яки шәйтан дейилгән һелиқи қедимий иланни тутуп, миң жиллиқ кишәнлиди. ³Һәр қайси хәлиқләрниң миң жил тошқичә қайта аздурулмаслиғи үчүн, уни теги йоқ һаңға ташлиди. Андин һаңниң ағзини йепип тамғиливәтти. Миң жил тошқандин кейин, әҗдиһа вақитлиқ қоюп берилиши керәк еди.

⁴Андин тәхтләрни вә уларда олтарғанларни көрдүм. Уларға һөкүм қилиш һоқуқи берилгән еди. Униңдин башқа, Әйсаға гувалиқ бәргәнлиги вә Худаниң сөзини йәткүзгәнлиги үчүн каллиси елинған­лар­ниң җанлириниму көрдүм. Улар девигә вә униң һәйкилигә ибадәт қилмиған, униң бәлгүси пешанисигә вә қоллириға урулмиғанлар еди. Уларниң һәммиси тирилип, Мәсиһ билән бирликтә миң жил һөкүм сүрәтти. ⁵Бу дәсләпки тирилиш еди. Өлүкләрниң қалғанлири миң жил тошмиғичә тирилмәтти. ⁶Дәсләпки тирилиштин һөзүрләнгәнләр бәхитлик вә муқәддәстур. Иккинчи өлүмниң буларни илкигә елиш һоқуқи йоқтур. Улар Худаниң вә Мәсиһниң роһанийлири болиду вә Мәсиһ билән бирликтә миң жил һөкүм сүриду.

Шәйтанниң мәғлуп болуши

⁷Миң жил тошқанда, шәйтан зиндандин бошитилип, ⁸йәр йүзиниң төрт булуңидики хәлиқләрни, йәни йәҗүҗ билән мәҗүҗләрни^* аздуруш вә уларни җәң қилиш үчүн бир йәргә топлашқа чиқиду. Топлинидиғанларниң сани деңиз бойидики қумдәк санақсиздур. ⁹Улар пүтүн йәр йүзини кезип, Худаниң муқәддәс хәлқиниң туриди­ған җайини, йәни у сөйидиған шәһәрни қоршавға алиду. Лекин асмандин от йеғип, уларни күл қилиду. ¹⁰Уларни аздурған иблис болса девә билән сахта пәйғәмбәр көйүватқан от вә гуңгут көлигә ташлинип, у йәрдә кечә-күндүз мәңгү азаплиниду.

Ахирқи һөкүм

¹¹Униңдин кейин чоң бир ақ тәхт вә униңда Олтарғучини көрдүм. Асман билән зимин Униң алдидин қечип, ғайип болди. ¹²Мән йәнә өлүкләрни көрдүм. Улуқ яки әрзимәс болсун, һәммиси тәхтниң алдида туратти. Китаплар ечилди. «Һаятлиқ дәптири» дейилгән йәнә бир китапму ечилди. Өлүкләр китапларда хатириләнгәнләр бойичә өз әмәлиятиға қарап һөкүм қилинди. ¹³Деңиз өзидики өлүкләрни, өлүм вә өлүкләр дияриму өзлиридики өлүкләрни тапшурушти. Һәр ким өз әмәлиятиға қарап һөкүм қилинди. ¹⁴Андин өлүм вә өлүкләр дияри от көлигә ташланди. Мана бу от деңизи иккинчи өлүмдур. ¹⁵Исми һаятлиқ дәптиридә йезилмиғанларниң һәммиси от көлигә ташланди.

21

Йеңи асман вә йеңи зимин

¹Андин йеңи асман вә йеңи зиминни көрдүм, чүнки бурунқи асман вә зимин ғайип болған еди. Деңизму йоқалған еди. ²Муқәддәс шәһәрниң, йәни Худа назил қилған йеңи Йерусалимниң асмандин худди өз жигитигә пәдәзлинип һазирланған қиздәк чүшүватқанлиғини көрдүм. ³Тәхттин көтирилгән җараңлиқ бир авазниң мундақ дегәнлигини аңлидим: «Мана, Худаниң макани инсан­ларниң арисидидур, Худа уларниң арисида яшайду, улар Худаниң хәлқи болиду. Худа Өзиму уларниң арисида туруп, уларниң Худаси болиду, ⁴У уларниң көзлиридики һәр бир тамча яшлирини етиду. Әнди өлүм әсла болмайду, нә матәм, нә жиға-зар, нә қайғу-әләм болмайду, чүнки бурунқи аләм өтүп кәтти».

⁵Бу чағда тәхттә Олтарғучи мундақ деди: «Мана, һәммини йеңилай­мән!» У маңа йәнә: «Буларни хатириләвал, чүнки бу сөзләр ишәнчлик вә һәқтур», деди. ⁶У йәнә: «Тамам болди. Баш вә Ахир, Муқәддәм вә Тамам Өзәмдурмән. Уссиғанларға һаятлиқ сүйиниң булиғидин һәқсиз су беримән. ⁷Ғалибә қилғанлар буларға мирасхорлуқ қилиду. Мән уларниң Худаси болимән. Уларму Мениң пәрзәнтлирим болиду. ⁸Лекин қорққанчақ, етиқатсиз, бузуқ, қатил, җинсий әхлақсизлиқ қилғучи, сехиргәр, бутпәрәс вә ялғанчиларға кәлсәк, уларниң ериши­диғини гуңгут билән янған от көлидур. Мана бу иккинчи өлүмдур».

Йеңи Йерусалим

⁹Ахирқи йәттә балаю-апәт билән толған йәттә чинини тутқан йәттә периштәдин бири келип, маңа:

— Кәл! Қозиға һәмра болидиған қизни саңа көрситип қояй, — деди.

¹⁰Андин Муқәддәс Роһниң мени өз илкигә елиши билән, периштә мени чоң вә егиз бир таққа елип чиқти. У йәрдин маңа асмандин Худа назил қилған муқәддәс шәһәр Йерусалимниң чүшүватқанлиғини көрсәтти. ¹¹Шәһәр Худаниң улуқлуғи билән толған болуп, униң пақириши интайин есил бир гөһәрниң, йешил қашташтәк ялтириған хрустальниң пақиришиға охшатти. ¹²Шәһәрниң чоң һәм егиз сепили вә он икки дәрвазиси бар еди. Һәр бир дәрвазини бирдин периштә сақлатти. Һәр бир дәрвазиниң үстигә исраилларниң он икки қәбили­си­дин бириниң исми йезилған еди. ¹³Шәриқтә үч дәрваза, ғәриптә үч дәрваза, шималда үч дәрваза вә җәнупта үч дәрваза бар еди. ¹⁴Шәһәрни қоршап турған сепилниң он икки һул теши бар болуп, уларниң үстигә Қозиниң он икки әлчисиниң исимлири йезилған еди.

¹⁵Маңа гәп қилған периштәниң қолида шәһәрни вә шәһәрниң дәрвазилири билән сепилини өлчәйдиған бир алтун өлчигүч бар еди. ¹⁶Шәһәр төрт булуңлуқ болуп, узунлуғи билән кәңлиги охшаш еди. Периштә шәһәрни өлчигүч билән өлчиди. Һәр бир тәрипи икки миң икки йүз чақирим кәлди. Узунлуғи, кәңлиги вә егизлиги бир-биригә тәпму-тәң еди. ¹⁷Периштә сепилниму өлчиди. Сепилниң қелинлиғи у ишләткән инсанларниң өлчигүчи бойичә атмиш бәш метр кәлди. ¹⁸Сепил йешил қашташтин, шәһәр әйнәктәк сүзүк сап алтундин бена қилинған еди. ¹⁹Шәһәр сепилиниң һули һәр хил есил ташлар билән безәлгән еди. Биринчи һул таш йешил қашташ, иккинчиси көк яқут, үчинчиси һеқиқ, төртинчиси зумрәт, ²⁰бәшинчиси қизил һеқиқ, алтинчиси қизил кварц, йәттинчиси сериқ кварц, сәккизинчиси рәңсиз яқут, тоққузинчиси топаз, онинчиси йешил кварц, он биринчиси сөсүн яқут вә он иккинчиси сөсүн кварц еди. ²¹Он икки дәрваза он икки мәрвайит еди, йәни дәрвазиларниң һәр бири бирдин мәрвайиттин ясалған еди. Шәһәрниң ғол йоли әйнәктәк сүзүк сап алтундин еди.

²²Шәһәрдә һеч қандақ ибадәтхана көрмидим, чүнки һәммигә қадир Пәрвәрдигар Худа вә Қоза шәһәрниң ибадәтханисидур. ²³Шәһәрниң йорутулуши үчүн қуяш яки ай һаҗәтсиз болуп, уни Худаниң парлақ нури йорутуп туриду. Қоза униң чириғи болиду. ²⁴Дуниядики хәлиқләр шәһәрдики йоруқлуқта яшайду. Дунияниң падишалири шану-шәвкитини у йәргә елип келиду. ²⁵Шәһәрниң дәрвазилири мәңгү тақалмай күн бойи очуқ туриду, чүнки у йәрдә зади кечә болмайду. ²⁶Һәр қайси хәлиқләр шану-шәвкитини вә иззитини у йәргә елип келиду. ²⁷У йәргә һәр қандақ напак нәрсиләр вә жирки­нич­лик ишларни қилидиған ялғанчи кишиләр кирәлмәйду; пәқәт нами Қозиниң һаятлиқ дәптиридә йезилғанларла кирәләйду.

22

¹Униңдин кейин периштә маңа Худаниң вә Қозиниң тәхтидин башланған, хрустальдәк сүзүк һаятлиқ сүйи еқиватқан дәрия­ни көрсәтти. ²Шәһәрниң ғол йолиниң оттурисида еқиватқан бу дәрия­ниң икки тәрипидә он икки қетим мевә беридиған, йәни һәр айда мевә беридиған һаятлиқ дәриғи болуп, дәрәқниң йопурмақлири пүткүл хәлиқләргә шипа еди. ³Ләнәткә учрайдиған ишлар қалмайду. Худаниң вә Қозиниң тәхти шәһәрниң ичидә болуп, Худаниң хизмәт­карлири у йәрдә ибадәт қилиду. ⁴Улар Худаниң җамалини көриду, Худаниң нами уларниң пешанилиригә йезилиду. ⁵У йәрдә әсла кечә болмайду, нә чирақ нуриға, нә қуяш нуриға һаҗити чүшмәйду. Чүнки Пәрвәрдигар Худа уларниң йоруқлуғи болуп, улар әбәдил-әбәт һөкүм сүриду.

⁶Периштә маңа:

— Бу сөзләр ишәнчлик вә һәқтур. Пәйғәмбәрләрниң роһиға илһам бәргән Пәрвәрдигар Худа йеқин кәлгүсидә йүз бериши муқәррәр болған вақиәләрни Өз хизмәткарлириға көрситиш үчүн, периштәсини әвәтти, — деди.

Әйса Мәсиһниң қайта келиши

⁷Әйса Мәсиһ мундақ деди: «Мана, пат йеқинда келимән! Бу китап­тики пәйғәмбәрлик сөзләргә әмәл қилғанлар нәқәдәр бәхитлик!»

⁸Буларни аңлиғучи вә көргүчи мән Юһаннамән. Бу ишларни аңли­ғи­нимда вә көргинимдә, буларни маңа көрсәткән периштәгә сәҗдә қилиш үчүн униң айиғиға баш қойдум. ⁹Лекин у маңа:

— Һәргиз ундақ қилма! Мән саңа, пәйғәмбәр болған сениң қериндаш­лириңға һәм бу китаптики сөзләргә әмәл қилғанларға охшаш Худаниң хизмәткаримән. Худағила ибадәт қил! — деди.

¹⁰У маңа йәнә:

— Бу китаптики пәйғәмбәрлик сөзләрни печәтләп мәхпий тутма, чүнки бу ишларниң әмәлгә ашидиған вақти йеқиндур. ¹¹Яманлиқ қилғучилар яманлиғини қиливәрсун, пәскәшләр пәскәшлигини давам­лаш­турувәрсун, һәққанийлар һәққанийлиғини давамлаштурувәрсун, Худаға атилип пак болғанлар паклиқта яшавәрсун, — деди.

¹²Әйса Мәсиһ мундақ деди: «Мана, пат йеқинда келимән! Һәр кимниң әмәлиятиға қарап, беридиғинимни Өзәм билән биллә елип келимән. ¹³Баш вә Ахир, Тунҗа вә Ахирқи, Муқәд­­дәм вә Тамам Мән болимән».

¹⁴Һаятлиқ дәриғиниң мевилиридин һөзүрлиниш вә шәһәр дәрва­зи­­лиридин кириш һоқуқиға еришиш үчүн тонлирини жуюп тазилиған­лар нәқәдәр бәхитлик! ¹⁵Пәскәшләр, сехиргәрләр, җинсий әхлақсизлиқ қилғучилар, қатиллар, бутпәрәсләр, ялғанчилар вә ялғанчилиқ қилиш­қа хуштарларниң һәммиси шәһәрниң сиртида қалиду.

¹⁶«Мәнки Әйса Мәсиһ мәсиһийләр җамаәтлиригә бу ишлар­­­ни йәткүзүш үчүн, периштәмни әвәттим. Давутниң Нотиси һәм Әвлади Мән болимән. Парлақ таң Юлтузи Мән болимән».

¹⁷Муқәддәс Роһ вә тойи болидиған қиз:^* «Кәл!» деди. Аңлиған­ларниң һәммисиму: «Кәл!» десун. Уссиған кәлсун, халиған киши һаятлиқ сүйидин һәқсиз ичсун.

Хатимә

¹⁸Мәнки Юһанна бу китаптики пәйғәмбәрлик сөзләрни аңлиған­ларни җиддий агаһландуримәнки: Кимду-ким бу сөзләргә бир нәрсә қошса, Худа униңға бу китапта йезилған балаю-апәтләрни кәлтүриду. ¹⁹Кимду-ким бу пәйғәмбәрлик сөзләр йезилған китаптики бирәр сөзни чиқиривәтсә, Худаму уни бу китапта йезилған һаятлиқ дәриғидин вә муқәддәс шәһәрдин берилидиған үлүшидин мәһрум қилиду.

²⁰Мана буларға гувалиқ бәргүчи Әйса Мәсиһ мундақ дәйду: «Шундақ, пат йеқинда келимән!»

«Амин! Кәл, я Рәббим Әйса!»

²¹Рәббимиз Әйсаниң меһир-шәпқити Худаниң муқәддәс хәлқи билән биллә болғай, амин!